BURGUM – V en V speelt volgend seizoen in de zaal tweede klasse! Dat werd zaterdagavond in sporthal Westermar in Burgum een feit door de ruime en tamelijk eenvoudige zege op Achilles uit Almelo. En dat werd uiteraard op passende wijze gevierd, eerst in de zaal met de supporters en later in de kantine. En wat dat ‘passende’ inhield mag u zelf invullen, maar het bleef ‘moai grif’ nog lang onrustig. Coach Peter de Groot stond het allemaal met een grote glimlach op zijn gezicht aan te kijken.

V en V overtuigend naar de titel
Iedereen ging ervan uit dat de titel en de daarbij behorende en felbegeerde promotie voor V en V zouden zijn. Niet onlogisch gezien de stand op de ranglijst, maar: je moet het wel even doen natuurlijk. En dus gierden de zenuwen wel degelijk door de diverse kelen toen scheidsrechter Sjoerd de Jong de kampioenswedstrijd tegen Achilles op gang floot. Bij rust stond er 9-5 op het scorebord en dat was een redelijk ruime marge voor de ploeg van coach Peter de Groot, maar om nu te zeggen dat V en V er in dat eerste bedrijf een echte en onvervalste galavoorstelling van maakte, nou nee. Het ging een beetje stroef, de spanning en de druk hadden wel degelijk effect op het spel van de Garipers die vanaf de tribune hartstochtelijk werden aangemoedigd door een grote supportersschare. Die was, zoals gebruikelijk bij een wedstrijd waarin een ploeg kampioen kan worden, substantieel groter dan gebruikelijk. Maar dat zorgde wel voor sfeer en ambiance. Pas in de loop van de tweede helft kwam V en V echt los en toen liep het verschil ook tamelijk snel op naar de uiteindelijke 23-12. En toen het laatste fluitsignaal had geklonken kon het feest beginnen, spelers vielen elkaar in de armen, coach Peter de Groot kreeg van al zijn spelers complimenten en high fives. Hij is er eigenlijk het type niet voor om vooraan in de polonaise te lopen, terwijl daar wel degelijk aanleiding voor was, immers een niet gering deel van dit succes kan hij op zijn conto schrijven. En: “Nee, ik ha der jûn gjin momint oer ynsitten, wy hiene ôfpraat hoe’t wy it dwaan soene en sa hawwe wy it ek dien. Mar it moat fansels noch wol efkes gebeure, der bliuwt altyd in bytsje twifel oer. Maar dizze ploech is ynmiddels sa folwoeksen dat se net by elke tsjingoal yn panyk reitsje. Foar Achilles stie der neat mer op it spul en dat spile ús wol yn ‘e kaart fansels. Mar it jout ús allegearre en my persoanlik ek in goed gefoel dat wy it doel helle ha en dat wy oare seizoen yn de twadde klasse spylje.” De Groot zal daar zelf niet meer bij zijn, hij vertrekt na het tweede deel van het veldseizoen bij de Garipers. “Ik bin ta oan in nije útdaging, ik ha hjir in tal moaie jierren hân mei in prachtige ôfsluting yn ‘e seal. Ik wit noch net wêr at ik hinne gean, ik sjoch wol wat der op my ôfkomt, miskien kin ik wer in stapke heger, wa wit.” Wie het roer bij de Garipers overneemt is op dit moment nog niet bekend, maar hij of zij krijgt in ieder geval een ingespeeld team in handen. Of de kwaliteit voldoende is voor de tweede klasse is afwachten, daar kun je eigenlijk geen voorspellingen op loslaten. Feit is dat V en V op een paar uitglijders na een prima zaalcampagne achter de rug heeft en zich daarvoor zaterdagavond in sporthal Westermar de passende beloning gaf. Dat de tegenstander niet tot het gaatje ging omdat er voor hen niets meer op het spel stond, deed weliswaar afbreuk aan de spanning in het duel, maar niet aan de uiteindelijke feestvreugde. Die euforie werd gevoed door een heel seizoen waarin die spanning merendeels wél aanwezig was. Op de momenten dat het moest stond V en V er, dan was het geheel méér dan de som der delen. V en V was dit zaalseizoen een collectief met, als de nood aan de man kwam, Arjen Brander bij de mannen en Anke Rinsma bij de vrouwen als sterkhouders.

Ans
Bij mij thuis is het een begrip. Als mijn vrouw vraagt welke wedstrijd ik heb gezien en ik zeg dat ik naar V en V ben geweest zegt ze steevast: “Oh, dan hast dus kofje hân.” Want zij weet: ‘waar Ans daar koffie’. Ik heb het uiteraard over Ans Tamminga en als ze wist dat ik dit zit te schrijven, zou ze nooit toestemming geven. Ook niet voor de foto van haar als ladyspeaker vermoed ik, ze staat ook zelden op de foto, maar deze keer dus wel en zo aan het einde van een zaalseizoen is een bedankje mijnerzijds, ook namens Klaas en Jelle van Actief deze keer, wel op z’n plaats. Als ze hier naast me zou zitten zou ze nu ‘moai grif’ zeggen: “En no mar oer de wedstriid liket my.” Goed, de wedstrijd dan.

begin
Als scheidsrechter Sjoerd de Jong, de ontmoeting op gang heeft gebracht, gaat iedereen op de tribune er even goed voor zitten. Nog even over de fluitist van dienst: hij zal deze ontmoeting soepel leiden, een betere omschrijving is er niet voor zijn manier van leidinggeven, en hij is duidelijk gekomen om facilitair bezig te zijn, niet om zichzelf te profileren. Het is ook geen wedstrijd die op het scherp van de snede wordt gespeeld, het scoreverloop brengt mee dat er allemaal keurig tussen de lijntjes wordt gekleurd. Anke Rinsma zet meteen de toon door al uit de eerste de beste aanval de 1-0 op het bord te zetten. Miranda Veenstra maakt er 2-0 van en dan zijn er nauwelijks anderhalve minuut gespeeld. Achilles doet wat terug, maar na die 2-1 zijn het Arjen Brander, Jan Jacob van der Zee en Anke Rinsma die het gat slaan naar 5-1. Eigenlijk kun je nu al zeggen dat dit lijkt op ‘game over’, maar dat is toch iets te vroeg, we hebben nog geen tien minuten gespeeld. Maar het is duidelijk hoe de verhoudingen liggen op deze zaterdagavond in sporthal Westermar. Achilles hoeft niet zo nodig, maar wil zich niet laten wegspelen, maar de Almeloërs zijn duidelijk bezig met ‘het doen van hun sportieve plicht’. Zelfs hun coach Frank Landkroon is voor zijn doen tamelijk passief en gelaten. Zo ken ik hem eigenlijk niet, zeker niet als speler, hij was ooit een van de beste korfballers van ons land en dus van de wereld.

beslist
Na die 5-1 zakt de wedstrijd een beetje weg, ook als kijkspel. Daar hebben de supporters op de tribune lak aan, ze zijn hier gekomen om V en V te zien winnen, het ‘hoe’ zal hen worst wezen. Achilles komt terug tot 5-3, maar dan steekt V en V onder leiding van Arjen Brander weer een tandje bij en dat betekent in no time 9-3 door treffers van Arjen Brander, Jan Jacob van der Zee, Anke Rinsma en opnieuw Arjen Brander. Weer laat V en V de teugels een beetje vieren en dat grijpt Achilles aan om de ruststand op 9-5 te bepalen. Natuurlijk is dat een stand die in zaalkorfbal wel degelijk speelbaar is, maar ik, ‘en velen met mij’ geloof geen moment in een volledige revival van de gasten.

tweede helft
In de pauze wordt het D-team van de V en V-jeugd gehuldigd, ze zijn ongeslagen kampioen geworden. En zo’n huldiging voor een volle tribune is natuurlijk prachtig voor deze meiden en als ik goed gezien heb, twee jongens. Natuurlijk komen ze ook op de foto, voor die tribune nog wel, een plaatje voor het plakboek van mem of beppe, op zeker. Maar dan is het tijd voor de tweede helft van dit duel. Klaas en ik hebben al gefilosofeerd over de mogelijk om de tweede helft maar te laten voor wat hij is en alvast, in navolging van wijlen Prins Claus, de bar op te zoeken. Maar we leven in Nederland, gelukkig wel, en daar is zoiets alleen maar denken als vloeken in de kerk. ‘Zo is het spel, dat zijn de regels en zo moet het gespeeld worden’, is hier het credo. En dus wordt er nog een half uur gekorfbald, eigenlijk alleen maar voor de statistieken. Achilles opent dit tweede hoofdstuk met 9-6, maar dat wordt Arjen Brander toch ’too close for comfort’ en dus maken hij, Anke Rinsma en Tiede Fokkema er 13-7 van. De 14-8 en de 15-10 zijn opnieuw van Anke Rinsma en dat geldt ook voor de 16-10. En dan is duidelijk, voor zover het dat al niet was, dat deze ontmoeting gespeeld is en dat het zilverpapier van de champagnekurken kan. Het wordt 17-12 en daarna bepalen Arjen Brander, Jan Jacob van der Zee, Taede Sibma, Corry Betten, Arjen Brander, opnieuw Taede Sibma en Evert Duipmans de eindstand op 23-12. Die laatste is er ingekomen als dank voor de bewezen diensten als super sub en hetzelfde geldt voor Roel Schipper, Jildou Boonstra en Anja Lont. Een mooi gebaar van coach Peter de Groot en: ‘it koe lije.’ En wat er daarna gebeurt als scheidsrechter Sjoerd de Jong heeft afgefloten, is voor iedereen die wel eens een sportploeg kampioen heeft zien worden bekend: euforische taferelen, een staande ovatie van het publiek, bloemen en later in de kantine die beloofde champagne, mét gebak. Immers, je hebt de zoon van een bakker in de gelederen of je hebt het niet. Jelle, Klaas en ik worden keurig uitgenodigd om ‘ien mei te drinken’, maar dat slaan we om ons moverende redenen, toch maar af. Maar niettemin, vanaf deze plaats: ‘jonges, lokwinske en in bulte súkes it nije sealseizoen.”

Binne Kramer

 

http://www2.rtvkanaal30.nl/index.php/sport/korfbal/16534-v-en-v-pakt-felbegeerde-titel-en-promotie