GARYP – V en V heeft zaterdagmiddag in De Knipe op het veld van KINEA een toch wel unieke kans op promotie naar de 2de klasse laten liggen. Tegen een vrijwel gelijkwaardig Westergo uit Bolsward kwamen de pupillen van coach Peter de Groot één schamel doelpuntje tekort: 7-8. Aan de score is wel ongeveer af te leiden dat deze beslissingswedstrijd in z’n totaliteit precies voldeed aan het beeld van een alles beslissend duel tussen twee ploegen van het zelfde kaliber. En dus won de gelukkigste, niet de beste, die was er niet.

V en V mist de ultieme ‘kriich’
Wat is er mooier dan een verslag in tekst en foto’s te kunnen, te mogen, maken van een ploeg die in een spannende wedstrijd wint en daarmee promoveert. Dat verhaal schrijft zichzelf, je kunt een paar leuke superlatieven uit de rijkgevulde kast halen, je kunt strooien met lovende cliché’s en je hebt een fraaie serie juichfoto’s met spelers die elkaar in de armen vliegen of vallen, en misschien is er wel iemand op het idee gekomen om een fles champagne mee te nemen. Met andere woorden: een leuk verhaal, spannend tot de laatste minuut, maar wél winnen. Zaterdagmiddag tegen vijven was er niets van alles in de Knipe op het zonovergoten kunstgrasveld van KINEA. Prachtige naam overigens, geloof het of niet, KINEA staat voor Korfbal Is Nuttig En Aangenaam. Dat aangename zal V en v zaterdagmiddag zeker niet ervaren hebben in de beslissingswedstrijd om promotie naar de tweede klasse tegen het Bolswarder Westergo. De Bolswarders wonnen met 7-8, een stand die wel ongeveer aangaf wat het karakter van dit duel was. Kwalitatief niet best, van beide kanten niet, maar de spanning vergoedde veel, zo niet alles, zeker ook omdat die spanning er tot de laatste seconde in bleef. V en V verloor en liet in feite een unieke kans liggen op promotie. Het verloor bovendien van een ploeg die niet beter was. Ook niet minder trouwens, het was, om in voetbaltermen te spreken, een ’typische nul-nul-wedstrijd’. Nu gebeurt dat in het korfbal op dit niveau vrijwel nooit, er ‘waaien’ altijd wel een paar treffers door de korf, maar 7-8 is nu niet bepaald een uitslag die past bij een promotiewedstrijd. Maar meer zat er zaterdagmiddag niet in, het ging deze middag puur om de punten, de doelpunten wel te verstaan en daarvan maakte Westergo er welgeteld één meer dan de ploeg uit Garyp. Dus: geen beste wedstrijd, maar wel een spannende en bij vlagen attractieve. “Mar dêr keapje wy neat foar”, was het sombere commentaar van een van de V en V-spelers. Nee, het getal onder de streep loog ook dit keer niet, zoals cijfers in feite nooit liegen.

ontgoocheling
En dus was er na afloop feest bij de ploeg uit Bolsward, de meest blije leek mij de coach, die compleet uit z’n dak ging. En leefde heel Westergo op een hele hoge piek, het dal waar V en V in zat was vergelijkbaar diep. Holle ogen, hier en daar een traan, brokken in de diverse kelen, met andere woorden: diepe teleurstelling en ontgoocheling. Het is natuurlijk zuur, als je van een tegenstander verliest die niet aanwijsbaar beter is, met andere woorden: als je donders goed beseft dat je hier een unieke kans hebt laten liggen en dat het nog minstens een jaar zal duren eer er weer zo’n mogelijkheid zich aandient. Als die kans er komt, want het is uiteraard geen vast scenario. Eigenlijk had de ploeg van Peter de Groot in het thuisduel met runner up DTG de titel kunnen en moeten veiligstellen. Maar toen, op eigen veld in Garyp nota bene, gaf de ploeg niet thuis. Weg titel, maar er bleef via de achterdeur nog altijd een kans op promotie. Een lange weg, maar V en V redde het tot aan deze beslissingswedstrijd tegen Westergo, de nummer twee uit de andere poule. Maar op de een of andere manier kon de ploeg zich niet opkrikken tot het niveau van vorige week toen de Garipers medeconcurrent Harich tamelijk eenvoudig terugwezen. V en V speelde zaterdagmiddag te flets, te plichtmatig en met name de mannen lieten het onder de korf te veel afweten. Ook deze keer had coach Peter de Groot vooraf gealludeerd op een zege: “Skriuw mar op, wy winne”, had hij met lichtelijk geacteerd zelfvertrouwen gezegd. Na afloop glimlachte hij nog steeds, maar dan wel als de roemruchte ‘agrariër met cariës’. Het was ook sneu, hij ervoer deze nederlaag ook als een persoonlijk verlies, eigenlijk zoals het een goede coach betaamt. Hij maakte immers de keuzes, hij bepaalde de tactiek en de strategie, hij bepaalde het wisselbeleid. Maar toen zijn ploeg in de slotfase een gaatje liet vallen van twee treffers, moet ook hij beseft hebben dat dit een lastige klus zou worden. Nogmaals, niet omdat Westergo de betere ploeg was, maar omdat zijn team niet optimaal draaide. Eigenlijk kun je het in één woord samenvatten, het Frysk heeft daar een allesomvattend woord voor: ‘kriich’. Fighting spirit zeggen de Britten, ‘Kampfgeist’ heet het bij onze oosterburen. Hoe dan ook, V en V speelde wel, heel aardig bij vlagen, maar het was niet genoeg om zich het tot de teenpunten gemotiveerde Westergo van het lijf te houden. “Wy wiene der fannemiddei net”, aldus De Groot, een beetje uitgeblust hangend over de afrastering, “jawis, ik bin bot teloarsteld, wy hiene hjir met toeters en bellen fan it fjild gean kind, sa hiene wy it ús foarsteld, mar it kaam oars. Ik wit it, it is mar in spultsje, mar leau my, op dit momint efkes net.” Moet hij zich wat kwalijk nemen? Nee, eigenlijk niet, zijn ploeg moet in de spiegel kijken, die kon het belang van deze wedstrijd niet vertalen in een optimale instelling en vechtlust. Dat kon Westergo wel en daarom wonnen ze, ook al was het verschil minimaal. Maar juist dat laatste maakte de nasmaak van dit duel zo bitter.

prachtig
Na het noodweer van gisteravond is het opmerkelijk mooi weer geworden, ook al is het minstens tien graden frisser. Voor een korfbalwedstrijd als het duel tussen V en V en Westergo waar ik deze zaterdagmiddag naar ga kijken, is dat maar goed ook, anders zou het wel erg benauwd zijn geweest. Nu is het prima toeven op het prachtige complex van KINEA in De Knipe. Twee bovenmaatse kunstgrasvelden naast elkaar, waar vind je dat in zo’n klein dorp. En die kantine mag er ook wezen. Ik arriveer, ik ben hier eerder geweest, maar dat moet 20 of 25 jaar geleden zijn, de tijd van Appie Postma zeg maar en Geert de Leeuw, tegelijk met een heuse dubbeldekker. Een bus vol Westergo-aanhangers zo blijkt als we naar de kantine lopen. Allemaal in het geel, de kleur van de Bolswarders. De V en V bus is nog ‘kommende wei’ begrijp ik, het was sowieso lastig om een bus te krijgen, want: “Hjoed is de EO jongerendag”, weet een van de Garipers die met de auto is gekomen. Heel even denk ik aan een grapje, maar nee, het is echt waar. Ik ga erbij zitten en als Jaap Jan van der Molen mij koffie brengt, kan mijn middag niet meer stuk. Nou bijna dan, want mijn spreekwoordelijke objectiviteit als verslaggever wordt ernstig aan het wankelen gebracht op deze fraaie zaterdagmiddag. In het verloop van deze middag hoop ik stiekem op een plaatselijke Ans Tamminga, maar daarin is hier in De Knipe blijkbaar niet voorzien en ik besef hoe bevoorrecht ik ben als ik in Garyp zit te kijken, maakt niet uit of het nu voetbal of korfbal is. De scheids meldt zich, ik ken hem, maar ik kan niet op z’n naam komen, gebeurt wel vaker de laatste tijd. Dus ik vraag het hem: Roel de Vries, hij komt van SIOS uit Wolvega. Hij zal zich tijdens dit duel ontpoppen tot een prima leider, hij kent het verschil zeg maar tussen de letter en de geest. Geen overbodige flauwe kul, geen grote verhalen en vooral preventief aanwezig zijn. Hij doet het, met andere woorden prima wat mij betreft. Dat laatste moet er bij, want ook hij krijgt de nodige, meestal volledig ongemotiveerde, kritiek over zich heen. Met name de Westergo-coach vertaalt zijn zenuwen in wilde armgebaren en ongefundeerde kritiek op de leidsman.

begin
Het is Westergo dat het best uit de virtuele startblokken komt en als het na vier minuten, eigen waarneming, een klok is hier niet opmerkelijk genoeg bij zoveel luxe, 0-2 staat, weet V en V dat de wedstrijd is begonnen. De ploeg van Peter de Groot pakt het op, maar eigenlijk is die slappe start een voorbode van wat we nog kunnen verwachten. Maar als Roel Schipper en Jan Jacob van der Zee er 2-2 van maken, biedt dat wel weer het nodige perspectief. Zeker als Evert Duipmans er halverwege deze eerste helft 3-2 van maakt. Dan al is duidelijk dat we de twintig niet zullen halen deze middag. Er wordt veel geschoten, maar de wind blaast de meeste schoten van afstand over de korf, dan wel houdt hij aan de andere kant de ballen dermate tegen dat ze de korf niet eens halen. Lastig spelen dus, maar beide ploegen volharden in het schieten ‘van de verkeerde kant’. Een strafworp betekent 3-3 en dan zitten we al in de slotfase van dit duel, dat nu al de kwalificatie ‘meer spannend dan fraai’ heeft verdiend. Met 3-4 lijkt Westergo met een voorsprong aan de thee te kunnen, maar het is Roel Schipper die er nog voor het einde van deze eerste helft 4-4 van maakt. Evenwicht dus na een eerste helft die bol stond van de druk, de zenuwen en de angst om te verliezen. Van Westergo weet ik het niet, maar dat V en V veel beter kan is duidelijk. Maar ik vrees eigenlijk wel een beetje voor de tweede helft moet ik eerlijk zeggen, ik ben er vanuit de optiek van de Garipers niet gerust op.

tweede helft
Al in het begin van deze tweede episode vervang Peter de Groot Jildou Boonstra voor Mathilde van der Zee en een kwartiertje later mag Dieke Hoekstra haar rentree maken ten koste van Nynke Buis. Begrijpelijk wissels, maar ze laten de wedstrijd niet kantelen, het probleem zit meer aan de mannenkant als je het mij vraagt, die vrouwen doen het wel goed. Al na vijf minuten mist Evert Duipmans tegen zijn gewoonte in een stip en ‘dus’ is het Westergo dat op voorsprong komt: 4-5. Evert Duipmans maakt zijn verzuim goed met 5-5, maar op 5-6 is het opnieuw Westergo dat V en V dwingt tot achtervolgen. We zitten in de 21ste minuut als Westergo op 5-7 komt en dat betekent als ik het geheel overzie, dat V en V het lastig gaat krijgen. Arjen Brander houdt met 6-7 zijn ploeg in de wedstrijd, maar het is pas zijn eerst doelpunt, toch wel tekenend voor de aanvallende zwakte van V en V. Het is 6-8 als Peter de Groot Taede Sibma brengt voor Roel Schipper, maar ook hij kan het tij niet keren. We zijn inmiddels de minuten aan het aftellen als Jan Jacob van der Zee er met, naar ik denk, we hebben een paar keer oponthoud gehad, nog minder dan één minuut te spelen, 7-8 van maakt. Maar het is te laat, V en V probeert het nog met een paar desperate pogingen, maar als scheidsrechter De Vries voor het laatst fluit, is het nog altijd 7-8 en dat betekent dat Westergo promoveert naar de tweede klasse en dat V en V nog minstens een jaar moet wachten op een volgende kans. Deze hebben ze gemist, al met al onnodig in mijn optiek. Als je ergens halverwege beseft dat dit een duel is waarbij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk het de gelukkigste is die gaat winnen, moet je als ploeg zorgen dat jij die gelukkigste bent. V en V miste deze middag de overtuiging, het ultieme geloof in eigen kunnen om het af te maken, om straks Garyp binnen te rijden middels een onvervalste ‘Einzug der Gladiatoren’. Maar zoals Anja Lont het verwoordde na afloop: “It siet der wol yn, mar it kaam der net út.”

Binne Kramer

http://www2.rtvkanaal30.nl/index.php/sport/korfbal/14699-v-en-v-mist-unieke-kans-op-promotie