Van de voren was duidelijk dat dit voor beide ploegen een belangrijke wedstrijd zou worden. Immers beide ploegen bivakkeren in de onderste regionen van de ranglijst en dus betekende winst aanhaken en verliezen voorlopig afhaken. En dat was te zien aan de wedstrijd die V en V uit Garyp en Emmeloord zaterdagavond in sporthal Westermar uitvochten. Aan inzet ontbrak het niet bij beide ploegen, maar de uitslag, 11-14 gaf aan waar de crux lag in deze eerste wedstrijd na het kerstreces.

Schot laat V en V in de steek

“Eins soene wy dizze wedstriid winne moatte”,aldus V en V-coach Peter de Groot voor de wedstrijd tegen Emmeloord, “want dan dogge wy goede saken. It sit ûnderyn hiel ticht byelkoar en dat betsjut datst eins gjin punten lizze litte moatst at dat net echt hoecht. En dit is sa’n wedstriid tink ik, mar dat wol net sizze dat it in makje wurdt, Emmeloord is in taaie ploech dy’t de punten ek mear as nedich hat. Dus wy moatte ús bêste spul boppehelje, oars rêde wy it net.” Profetische woorden bijna van de V en V -coach, want het was juist dat aspect dat zijn ploeg deze zaterdagavond in sporthal Westermar te kort kwam tegen Emmeloord. Kwalitatief waren beide ploegen zonder meer tegen elkaar opgewassen en dus werd deze ontmoeting beslist op de details. Een daarvan was zonder meer het uitvallen van Sytze Brouwer, een van de sterkhouders van de ploeg uit Garyp. Al na een kleine tien minuten ging hij met een door merg en been gaande kreet tegen de vloer van de Westermar. Hij had pijn, veel pijn en hij moest met een paar man worden weggedragen. Wat er precies met hem aan de hand was kregen we niet mee, maar het woord ‘ziekenhuis’ viel nadrukkelijk. Het maakte toch dat V en V even de draad kwijt was, hoewel zijn vervanger Pieter de Jong het prima deed. Maar het was een mentaal tikje en dat kon het zwoegende V en V eigenlijk niet hebben op deze avond. V en V had het moeilijk in die zin dat de ploeg de daadkracht en de echte ‘kriich’ miste en vooral het scorend vermogen. Het werd uiteindelijk 11-14 en die elf treffers gaven eigenlijk precies aan waar het aan schortte bij de Garipers: scorend vermogen. Dat was ook niet het sterkste punt bij de gasten uit Emmeloord en dus bleven de ploegen elkaar cijfermatig vrijwel de hele wedstrijd in het oog houden. Het was een duel dat eigenlijk alle kanten op kon en vandaar dat de al eerder gememoreerde details beslissend waren. Een van die detail is al genoemd, een ander was het feit dat V en V te veel kansen liet liggen. Bovendien hadden de Garipers geen echte schutters van afstand en die had Emmeloord wel, in bescheiden mate weliswaar, maar die waren op het cruciale moment, in de slotfase dus, wel degelijk beslissend. Want toen V en V met nog vijf minuten op de klok van 10-12 op 11-12 kwam, leek dat de voorbode van een klassieke ‘erop-en-erover’. Maar in plaats van rustig te blijven en te zoeken naar de goede kansen verloor V en V het hoofd en daarmee de wedstrijd. Het ging allemaal veel te gretig en te haastig en daarmee te onzuiver. De hamer viel toen Emmeloord er 11-13 van maakte en even later ook nog 11-14. Qua uitslag zonder meer geflatteerd, maar de winst voor de gasten was niettemin verdiend. En dat betekende grote, bijna euforische vreugde bij de polderbewoners en diepe ontgoocheling bij de ploeg uit Garyp. Die verloor in feite onnodig, de ploeg van Peter de Groot heeft meer in huis, maar kon dat deze zaterdagavond niet naar boven halen. Er ging te veel mis en er was niemand in staat om de ploeg de mentale boost te geven die nodig was om de wedstrijd in eigen voordeel te beslissen. In feite had iedereen het te druk met zichzelf en dat had een negatieve invloed op het teamspel. Coach Peter de Groot zag, herkende het plaatje, maar kon er niets aan doen. En dat is frustrerend.

opening
Als scheidsrechter Moes, hij maakt er weinig van, althans volgens het omsittend laach die dat luid en duidelijk aan den volke kond doet, de wedstrijd op gang heeft gefloten, wordt eigenlijk meteen duidelijk wat voor wedstrijd het gaat worden. Nog even over die scheidsrechter. Hij doet het in mijn optiek prima, hij blijft rustig en gedegen fluiten, hij verliest zich niet in allerlei onnodige en zinloze discussies, ook niet in de soms hectische sfeer met name aan het slot van deze spannende wedstrijd. Prima fluitist, deze Moes, en zo ken ik hem ook van eerdere gelegenheden. ‘Wy hiene him hjoed net mei’, hoor je dan vaak. Maar dat is niet erg, als je hem maar niet tegen hebt…. Emmeloord opent het bal na vijf minuten, maar nog in dezelfde minuut is het Dieke Hoekstra die gelijkmaakt: 1-1. En dan valt Sytze Brouwer uit met een zo te zien behoorlijk ernstige blessure, ik denk dat het zijn enkel is, maar ik ben geen dokter. Dat is voor hemzelf een strop en dat laat hij duidelijk weten, maar ook zijn ploeg is een aanjager kwijt, iemand die de Garipers in deze belangrijke wedstrijd zo goed hadden kunnen gebruiken. Pieter de Jong komt hem vervangen. Het wordt 1-2, maar nu is het Taede Sibma die het antwoord in huis heeft: 2-2. Als Pieter de Jong en Roel Schipper daarna voor V en V raak schieten, we zijn dan al in de slotfase beland, is het 4-2 en dan denk je: ‘nu moet V en V doordrukken, afstand nemen’. Arjen Brander geeft dat gevoel gestalte met 5-2, maar op 5-4 zijn de gasten weer aangesloten.

gelijkwaardig
Met nog vier minuten op de klok maakt Emmeloord gelijk uit een strafworp: 6-6. Martha van der Kooi, zij is gedreven als immer, lijkt er voor te zorgen dat de thuisclub met een voorsprong de rust in kan gaan, maar in de slotseconden benut Emmeloord een volgende strafworp: 7-7. En dus is er evenwicht, een evenwicht dat eigenlijk precies weergeeft hoe de verhoudingen liggen op deze zaterdagavond.

spannend
Dan is al te zien en te voelen dat dit duel nog niet in gespeeld, er kan nog van alles gebeuren en beide ploegen kunnen zowel winnen als verliezen. Een remise dan maar? Maar daar is het nog veel te vroeg voor en daar zijn bovendien beide teams nog niet aan toe. Ze willen, nee, ze moeten winnen, in feite allebei in gelijke mate. Dat maakt dit duel spannend. En van die spanning moet deze ontmoeting het ook hebben, méér dan van de pure korfbalkwaliteit. Want die houdt niet over, daarvoor worden er veel te veel fouten gemaakt en wint de opwinding en de gretigheid het te veel en te vaak van het overleg en het technisch-tactisce inzicht. Leuk om naar te kijken is het wel, omdat het duel op het scherp van de snede wordt uitgevochten. Maar wie dit zal winnen is aan het begin van de tweede helft nog volstrekt onduidelijk.

duur
Net als in de eerste helft zijn de doelpunten tamelijk kostbaar in deze eerste wedstrijd van het nieuwe jaar. Maar, en dat is in deze verdeelde wereld misschien toch wel een hoopvol teken, ze, die treffers dus, worden vooralsnog eerlijk verdeeld. De 8-7 is van Taede Sibma, de 9-8 komt op naam van Martha van der Kooi uit een prachtige doorloopbal en de 10-10 wordt gemaakt door Tade Sibma die vanaf d stip onberispelijk raak schiet. Dan zijn er nog twaalf minuten te spelen en wordt het steeds spannendere en wordt de de uitslag steeds ongewisser. Het gaat er nu om wie van de beide de rust kan bewaren. Inmiddels is Nynke Buis Miranda Veenstra komen vervangen en is Jan Jacob van der Zee voor Arjen Brander in het veld gekomen. En nu, oftewel ‘hoe nu veder’. ‘Verzin een list Tom Poes’ zou het credo kunnen zijn, maar die heeft geen van beide ploegen in huis zo te zien. En dat betekent dat het geluk een beslissende rol gaat spelen. En geluk moet je afdwingen heet het, en daarin is Emmeloord het best op deze zaterdagavond. De gasten komen op 10-12 en dan rest V en V nog slechts één optie: alles uit de kast halen, risico nemen en hopen dat niet de scheidsrechter maar Vrouwe Fortuna aan hun zijde zal staan. Maar die heeft zoals bekend een blinddoek voor de ogen en zij kan dus groen niet van blauw onderscheiden. Ze blijft strikt neutraal en hoewel Jan Jacob van der Zee de spanning en de hoop voor de thuisclub terugbrengt, is het toch Emmeloord dat de wedstrijd naar zich toetrekt. In plaats van 12-12 wordt het 11-13 en dat is het beslissende punt in dit duel. De gasten spelen het weloverwogen uit en kunnen zelfs de wedstrijd helemaal in zijn definitieve plooi leggen met 11-14. Dat is in de laatste minuut en dus is V en V geklopt. Niet door een tegenstander die echt beter was, maar in feite door het eigen onvermogen om op de beslissende momenten te scoren. Bij V en V is het derhalve ‘zum Tode betrübt’, waar bij Emmeloord het een kwestie is van ‘himmelhoch Jauchzend’. Deze nederlaag is een behoorlijke klap voor V en V dat na een desastreus begin van deze zaalcampagne net de smaak te pakken had. Nu moet de ploeg van Peter de Groot opnieuw nadrukkelijk naar beneden kijken.

Binne Kramer