Ik heb op deze zaterdag een tamelijk druk en verscheiden programma uitgestippeld, puur gebaseerd op tijd. ’s Morgens ga ik kijken bij de opening van de Schepping, een project van schilder Jan Kooistra in het Streekmuseum in Burgum. Indrukwekkend, moet u, als het u aanspreekt, zeker gaan bekijken, ook geschikt voor kinderen. Maar na een snelle lunch ga ik naar zwembad De Wetterstins in Burgum, om in de aanpalende sporthal de korfbalwedstrijd tussen de C-teams van V en V uit Garyp en de Granaet uit Dokkum te bekijken. Altijd leuk, die jonge junioren en uit ervaring weet ik dat V en V een uitstekende jeugdopleiding heeft. Het parkeerterrein staat helemaal vol, als al die mensen naar dezelfde wedstrijd zijn gekomen, moeten ze langs de lijn staan, want deze hal heeft geen noemenswaardige toeschouwers-accommodatie, die hebben ze destijds ‘vergeten’. Maar als ik binnen naar links kijk, zie ik dat er ook een zwemwedstrijd aan de gang is, vandaar al die drukte. Ik sla rechtsaf, naar de sporthal, en ook daar staat redelijk wat publiek. Niet echt bijzonder, de Garipers nemen altijd behoorlijk wat toeschouwers mee. Maar dit zijn er meer dan anders. Het waarom hoor ik even later, als ik Mathilde van der Zee tegen het lijf loop: “Hast de goede wedstriid útsocht, V en V C1 kin fannemiddei kampioen wurde, at se winne, dat wol fansels.” Ik probeer niet bijdehand te doen door te zeggen dat ik het wist, want dat ik hier ben is toeval. Maar: ‘nu we er toch zijn…’
eerste helft
Als scheidsrechter Eelco Herder de wedstrijd op gang heeft gefloten, wordt al snel duidelijk hoe de verhoudingen liggen op deze zaterdagmiddag. De thuisclub is het betere team, daar is geen discussie over mogelijk. De Granaet is goed, V en V is beter, zoiets. En die scheidsrechter? Die past naadloos in deze ontmoeting, hij is een man die niet autoritair is, maar wel autoriteit uitstraalt en dat zijn over het algemeen hele goede wedstrijdleiders. Want dat is wat ze moeten doen: een duel in goede banen leiden. En dat doet deze fluitist. De omstandigheden zitten hem ook niet tegen, het publiek, in meerderheid Garipers, maar er zijn ook wel degelijk Granaet-aanhangers meegekomen, gedraagt zich zoals het moet: ze moedigen hun favorieten luidkeels aan, maar bemoeien zich niet met de leiding. Dat is hun, Eelco Herder een beetje kennende, ook niet geraden trouwens.
voorsprong
V en V komt al in eerste minuut op voorsprong en als er tien minuten gespeeld zijn, wijst het scorebord 3-0 aan. Tijd voor de gasten om wat terug te doen vind ik en zie, ziet, zou Wim Sonneveld zeggen, dat gebeurt ook: uit een vrije bal scoren de Dokkumers de 3-1. Maar het is duidelijk dat deze wedstrijd niet echt spannend gaat worden, daarvoor is het verschil te groot. Een verschil dat met name ligt in het individueel-technische en het team-tactische aspect. Bovendien heeft V en V aanzienlijk minder kansen nodig om tot scoren te komen en dat betaalt zich uit natuurlijk. Halverwege wijst het scorebord 6-1 aan en eigenlijk is de wedstrijd daarmee beslist. Het staat De Granaet te prijzen dat ze het er zeker niet bij laten zitten, de gasten zetten alles op alles en halen alles uit de kast om het verschil kleiner te maken, maar het ontbreekt hen met name aan schotkracht. Ondertussen hebben we, de 5-1 is dat, een prachtige goal gezien die middels een fabuleuze pirouette wordt gescoord. Het wordt 8-1 vóór de Granaet weer wat terug kan doen, maar dat is dan ook een prachtige, ‘einTor aus dem Bilderbuch’ noemen de Duitsers dat. En dus gaan we, nou, ze, rusten met 8-2, game over zou je zeggen.
tweede helft
Je kunt zien dat V en V ruim voor staat, de thuisclub doet het net even wat rustiger aan dan in de eerste helft en de beide coaches, Mathilde van der Zee en Remco Schraa, zijn genoodzaakt om hun pupillen erop te wijzen ‘dat it noch net dien is’. Dat helpt, V en V maakt er 9-2 van, maar De Granaet krijgt in deze fase wat langer de tijd om een aanval op te zetten en ‘dat docht fertuten’. Het wordt 9-3 en dat is dan weer het sein voor V en V om er een schepje bovenop te doen. Twee treffers op rij brengen de stand op 11-3 waarna De Granaet het ietwat twijfelachtige genoegen smaakt om de eindstand te mogen bepalen op 11-4. En dan kan het feestje losbarsten, in deze leeftijdsgroep levert dat altijd wat onwennige taferelen op, zoveel ervaring met kampioensfeestjes hebben de meesten nog niet. De kampioensfoto brengt uitkomst, dan is de groep weer even een eenheid dan wordt er ook gejuicht. Er zijn kampioensmedailles, er zijn felicitaties van de meegereisde supporters en daarna gaat de ploeg naar buiten mét confetti en nepchampagne. Ik zie dat vanuit de auto, ik ben op weg naar het volgende evenement, in casu BCV tegen VVI. Maar neemt u van mij aan ‘dat het nog lang onrustig en érg gezellig is geweest.
Binne Kramer , http://www2.rtvkanaal30.nl/sport/15-korfbal/2051-kampioentje.html