Een echte derby wordt uitgevochten op het scherp van de snede, er wordt zeg maar op het randje en soms daar net overheen gespeeld, hij is spannend, attractief en meeslepend. Dat gold zaterdagochtend maar voor een klein gedeelte van de wedstrijd tussen de B-junioren van De Wâlden en V en V uit Garyp. De gasten bleken een maatje te groot voor de thuisclub en eigenlijk ging het alleen maar om het scorend vermogen. Een essentieel onderdeel van korfbal, dat zeker, maar het levert regelmatig grote verschillen op in de einduitslag. Zo ook deze keer, de ploeg uit Garyp won met liefst 2-11 en dat was zeker niet geflatteerd. Het was wél zo dat qua spelopvatting het onderscheid bij lange na niet zo groot was als de uitslag doet vermoeden. Eigenlijk was het enige echte verschil het feit dat V en V makkelijker en dus frequenter scoorde. En dan krijg je dit soort uitslagen. Saai potje zaterdagochtendkorfbal dus? Nou nee, integendeel, het was een wedstrijd die qua kijkspel zonder meer voldeed, de jongelui maakten er een aantrekkelijk schouwspel van en dat had enerzijds te maken met het feit dat er redelijk gescoord werd en anderzijds dat de partij die meeste van die treffers om de oren kreeg, weigerde de spreekwoordelijke pijp aan maarten te geven. Met andere woorden, De Wâlden bleef korfballen, bleef proberen om die stand een wat vriendelijker aanzien te geven. Dat zat er niet in op deze bitter koude, maar zonnige ochtend op het Kaetsjemuoilân in Oentsjerk.koud
Ik ben rijkelijk vroeg en dus moet ik behoorlijk lang wachten op de wedstrijd waar ik voor gekomen ben: de B-junioren van De Wâlden tegen V en V uit Garyp. Ik heb het in de aanhef van dit verslag al gemeld: geografisch en historisch bekeken is dit een echte derby, maar ik vraag mij af of dat sentiment nog wel leeft bij deze generatie jongelui. Eerlijk gezegd geloof ik er niets van, dat sentiment zal moeten komen van het ‘omsittend laach’ van beide ploegen, maar ook daar merk ik niets van de benodigde animositeit. Het is koud, als het nu februari was, hadden we kunnen schaatsen. De lucht is prachtig blauw, maar het is niet meer dan een graadje of zeven, acht schat ik. Winterjassen-weer, en eigenlijk verwacht je in mei toch wat vriendelijker temperaturen. Maar ik ben allang blij dat het droog is en dat de zon een gedeelte van de kou wegbrandt. Waar ik ga zitten wordt minder door het spel bepaald dan door de omstandigheden, met name de wind in de rug is een aanrader. De wedstrijd wordt geleid door Matthijs Hooghiemstra en hij zal geen enkele moeite hebben met deze beide ploegen, ze maken het hem trouwens ook niet echt moeilijk.
kans
De eerste kans is voor de thuisclub, maar die wordt achteloos om zeep geholpen middels het missen van een strafworp. Toch komt De Wâlden op voorsprong, de volgende strafworp, een paar minuten later, wordt wél benut: 1-0. Maar al heel snel wordt duidelijk dat V en V zich niet zomaar zal laten ringeloren. Als je een ontluikend talent als Rienk Jan de Boer in het team hebt, heb je een streepje voor op de meeste tegenstanders. Ik heb hem al vaker zien spelen, ook in de zaal en je hoeft geen deskundige te zijn om te zien dat hij bezig is zich te ontwikkelen tot een uitstekende allround korfballer. Hij behoort tot een zeldzame soort zeg maar, de soort ‘mei in fin mear as in bears’, nu eigenlijk al ‘hors categorie’. En voor de sportliefhebber een genoegen om naar te kijken. Zijn directe tegenstander zal daar ietwat anders naar kijken vermoed ik. V en V laat vervolgens een kans op 1-2 liggen door een strafworp te missen, maar even later staat die voorsprong alsnog op het scorebord. Het wordt 1-3 opnieuw door Rienk Jan de Boer, de 1-4 volgt redelijk vlot en ook onder de 1-5 staat de handtekening van Rienk Jan. Een strafworp betekent dat V en V het halve dozijn volmaakt en de ruststand wordt bepaald op 1-7. Game over, dat is dan al wel duidelijk. Vraag is alleen hoever het verschil zal oplopen en of de thuisclub nog wat aan ‘Ergebniskosmetik’ kan doen, oftewel of ze de stand een vriendelijker aanzien kan geven. Voor de goede orde: De Wâlden speelt helemaal niet slecht, in feite niet minder dan V en V, maar de Trynwâldsters hebben veel meer kansen nodig om een doelpunt te maken. Ze maken hun kansen te haastig en dus niet doeltreffend genoeg af en omdat V en V dat beter doet, loopt het verschil op.
tweede helft
Als De Wâlden meteen aan het begin van de tweede helft een strafworp mag nemen betekent dat 2-7, maar V en V heeft meteen het antwoord in huis: 2-8. Spannend zal dit duel niet meer worden, maar het blijft een leuke wedstrijd om naar te kijken. De eindstand wordt uiteindelijk bepaald op 2-11 en eigenlijk is noch op de zege op zich, noch aan de hoogte ervan, iets af te dingen. V en V was eigenlijk maar op één onderdeel beter, veel beter. Maar dat betrof toevallig wel een cruciaal onderdeel, namelijk het scoren van doelpunten. Vandaar die ‘dikke’ uitslag.
Binne Kramer