GARYP – DTS uit Surhuizum was zaterdag voor V en V zonder meer een maatje te klein. De gasten konden hun naam, die staat voor ‘De Tûke Smiters’ bij lange na niet waarmaken en omdat de ploeg van coach Peter de Groot met scherp schoot viel de overwinning voor de ploeg uit Garyp behoorlijk ruim uit. Hij had nog aanzienlijk ruimer kunnen zijn, maar in de slotfase sprong V en V wat al te frivool met de kansen om. En dus bleef het bij 23-11, meer dan genoeg om DTS kansloos te laten.

V en V oogt prima tegen DTS

Het was een tevreden coach Peter de Groot die na afloop zijn ploeg ‘in ontvangst’ nam voor de dug out. Daar had hij alle reden toe, want V en V had het prima gedaan tegen DTS uit Surhuizum. De gasten hadden geen afdoende antwoord op de dadendrang en het scorend vermogen van de ploeg uit Garyp. Die walste in feite zonder een moment in de problemen te komen over de gasten heen. Die slaagden er niet in om dicht genoeg en vaak genoeg bij de korf te komen en dat betekende dat ze in principe alles van afstand moesten schieten Ze hadden best wel een paar ’tûke smiters’ aan boord bij DTS, what’s in a name’ nietwaar, maar om van afstand meer dan twintig keer raak te schieten, er zijn niet veel teams die dat kunnen. En dus werd het gat tussen de beide ploegen steeds groter en eigenlijk was na een minuut of twintig al wel duidelijk dat dit geen spannende wedstrijd zou worden. Wél een leuke en attractieve wedstrijd overigens, omdat DTS zich niet verschool in een ‘egelstelling’, met andere woorden: de gasten metselden geen muur rond de korfzone en ze zochten wel degelijk de aanval. In feite groeven ze daarmee hun eigen graf wat de uitslag betreft, maar ze zorgden er wel degelijk voor dat het een wedstrijd was en bleef, hoe groot het verschil ook werd. En omdat de omstandigheden vrijwel optimaal waren en het heerlijk toeven was langs de lijn van het kunstgrasveld in Garyp, werd het een prima korfbalmiddag.

nieuw
Coach Peter de Groot mocht twee nieuwe speelsters in zijn selectie verwelkomen, beiden, Miranda Veenstra en Nynke Buis, zijn deze zomer ‘verhuisd’ van Pallas in Leeuwarden naar V en V, een opmerkelijke transfer toch eigenlijk wel. Of ze een versterking zijn voor de ploeg uit Garyp is nu nog niet meteen te beoordelen, maar korfballen kunnen ze wel, deze beide vrouwen. Ik heb ze nog maar één keer aan het werk gezien en dat zag er prima uit, maar voor een vaste basisplaats is natuurlijk meer nodig, je moet als ‘nieuweling’ acclimatiseren, je moet je aanpassen, je moet integreren en uit andere voorbeelden in dit maatschappelijk bestel blijkt regelmatig dat dat niet altijd zo eenvoudig is als het lijkt…. Voor Peter de Groot zijn ze sowieso een welkome aanvulling op zijn toch wat smalle selectie. Ze zorgen bovendien voor de broodnodige concurrentie en ze kunnen er mede voor zorgen dat V en V zo snel mogelijk terugkeert op het niveau waarop de vereniging graag wil spelen, minimaal tweede, maar eigenlijk eerste klasse, zoals dat jarenlang gebruikelijk was. Kort gezegd: V en V wil eigenlijk al dit jaar kampioen worden en als deze wedstrijd maatgevend is voor dat streven, staan de Garipers er goed voor met 5 punten uit 3 wedstrijden.

warm
Het zou allemaal wat koeler worden, kun je nagaan, koeler in september, maar daar is vooralsnog weinig, niets eigenlijk, van te merken. Met andere woorden: het is gewoon warm op het kunstgras in Garyp, waar het publiek nota bene de schaduw heeft opgezocht. Coach Peter de Groot, hoe lang ken ik hem al, komt even dag zeggen en ik wens hem veel succes. Ik heb dit team nog niet zien spelen en ik en vooral benieuwd naar de nieuwe ‘aankopen’ van Pallas uit Leeuwarden. Als scheidsrechter Veenstra de wedstrijd heeft laten beginnen wordt vrij snel duidelijk dat, of ik moet mij sterk vergissen, DTS ‘klauwen’ zal hebben om hier vanmiddag met de punten naar Surhuizum terug te reizen. De gasten spelen best wel goed korfbal, maar aanvallend komen ze maar mondjesmaat langs de goed gestaffelde defensie van de thuisclub. En dus moet het bij hen komen van schoten van afstand en weinig ploegen hebben schutters in de gelederen die meer dan een tienprocents schotgemiddelde halen. V en V zoekt het in de snelle en beweeglijke combinaties en die speelwijze rendeert een stuk beter. Binnen een paar minuten staat V en V al op 2-0, beide treffers komen van de hand van Arjen Brander. Die heeft er zin in blijkbaar, want tegen zijn dynamiek is DTS niet opgewassen. De gasten komen weliswaar terug tot 2-1, maar daarna drukt V en V door naar 5-1 met een treffer van Dieke Hoekstra, ook zij zal een belangrijke rol in dit duel spelen, en opnieuw twee treffers van Arjen Brander. Het is 5-1 en hij heeft er dan al vier op zijn scoresheet staan, opmerkelijk. Het wordt 5-2, maar Pieter de Jong, ook hij is prima op schot, zorgt er voor dat de marge bij 6-2 opnieuw vier treffers is. Dan al is duidelijk dat V en V een gewonnen wedstrijd speelt, daar kunnen zelfs twee doelpunten op rij van de gasten niets aan veranderen.

marge
De marge bij rust is zelfs zeven treffers, waarbij de doelpunten van V en V komen van Pieter de Jong, Paul Schipper, Arjen Brander, opnieuw Pieter de Jong, Dieke Hoekstra en alweer Arjen Brander: 12-5. Game over zou je zeggen en in feite is dat ook zo, een voluit spelend V en V laat in principe geen spaan heel van DTS. De ‘smiters’ zijn deze prachtige zaterdagmiddag in september bij lange na niet ’tûk’ genoeg om het vrijuit combinerende V en V af te stoppen. Peter de Groot zit het op bank tegenover mij met tevredenheid aan te kijken. Af en toe meldt hij zich even langs de lijn, maar dat is lijkt mij meer voor de vorm: ‘se moatte witte dat ik se yn ‘e gaten hâld’, zoiets. Maar echt nodig is het niet, V en V oogt gemotiveerd en vertaalt die motivatie in veel dynamiek rondom de korf. Het betekent dat het een wedstrijd is die in een hoog tempo wordt gespeeld en die het aankijken, zeker voor de V en V-gerelateerde toeschouwers, meer dan waard is.

tweede helft
En eigenlijk gaat V en V in de tweede helft op zelfde weg door die de thuisclub voor de rust is in geslagen. Opmerkelijk, maar misschien ook niet, ik ken hen alleen van de paar keer dat ik Pallas heb zien spelen, is dat de beide nieuwkomers, Miranda Veenstra en Nynke Buis zich schijnbaar moeiteloos in- en aanpassen. Scoren is er voorlopig nog niet bij, omdat ze nog aan het begin van de aanvallen staan en niet aan het eind daar waar er geschoten en dus gescoord kan en moet worden. Speelde Dieke Hoekstra voor de rust al een gedegen wedstrijd, zoals we dat van haar gewend zijn, in deze tweede helft lijkt zij ‘al haar duivels te ontbinden’ zoals de Vlamingen dat zo plastisch noemen. Ze gooit alles wat ze heeft in de strijd en af en toe krijgen we zelfs een Dieke te zien die al haar reserve over boord gooit en die er vol ingaat. Ze onderstreep daarmee niet alleen haar eigen goede vorm, maar ze tilt ook het hele team zowel sportief als mentaal naar een hoger niveau. Mooi om te zien, als ze zo speelt is ze van grote waarde voor dit V en V. Ze neemt de ploeg op sleeptouw.

beslist
De wedstrijd is allang beslist maar nog bij lange na niet afgelopen. V en V is ontketend en scoort er in deze tweede helft lustig op los. Het wordt 17-7 door maar liefst vier treffers van Dieke Hoekstra en een van Sytze Brouwer. En ook dat is blijkbaar nog niet genoeg, want Arjen Brander, Pieter de Jong, de voor Roel Schipper ingevallen Jacob Jan van der Zee, hij scoort twee op rij, en Sytze Brouwer brengen de stand op 22-11. Het is leuk voor Nynke Buis dat ook zij op het scoresheet komt, zij schiet in de dying seconds de eindstand van 23-11 op het scorebord.

tevreden
En dus kan coach Peter de Groot na afloop niet anders dan tevreden zijn: “Ja, wat tochsto, dit binne moaie oerwinnings en boppedat hawwe wy wer ris lekker skoard. It iennige dat ik myn ploech ferwite kin is dat se de tritich net helle ha, dat hie hjoed bêst wol kinnen. Mar as it gat sa grut wurdt is de lêste tsien persint kriich der net mear’, en dat is ek wol te begripen fyn ik. Wy sakken wat fuort, mar it koe gjin kwea tsjin DTS. Mar soks kin fansels net tsjin in sterkere tsjinstanner, dêr moatte wy it dus wol efkes oer ha.” Wie er ook tevreden uitzag was ’the girl of the game’, Dieke Hoekstra, deze middag zonder concurrentie ’the leading lady’ bij de ploeg uit Garyp. Haar commentaar was overigens zoals je dat kon verwachten: “It gie wol lekker ja, dit binne myn wedstriden en ast der dan in pear ynsmytst, ja, dan jout dat wol in goed gefoel.” Haar stem klonk lichtelijk onderkoeld, maar haar gezicht sprak andere taal, héél andere….

Binne Kramer