BURGUM – Wat  op papier en vooraf misschien wel een enorm spetterende partij korfbal had kunnen worden, de clash tussen de buren V en V uit Garyp en De Wâlden uit Oentsjerk, was zaterdagavond voor een matig gevulde sporthal Westermar een tamelijk mat duel. Het was maar goed dat er liefst 56(!) doelpunten te bewonderen waren, want dat aantal maakte dit duel toch nog interessant. Maar de verdeling van die treffers, 22-34, gaf wel aan dat het nooit echt spannend was geweest, De Wâlden was in feite veel te sterk.

No’t wy der dochs binne…
Collega Klaas van Actief verwoordde het zaterdagavond nadat hij een gedeelte van V en V tegen De Wâlden aan zich had laten voorbij trekken, misschien wel het allerbest: “Ik krij de yndruk dat se tsjin elkoar sein hawwe: no’t wy hjir dochs binne kinne wy dy wedstriid ek wol efkes spylje, hawwe wy dat ek mar wer hân.” Het was allemaal wat vrijblijvend, wat zielloos af en toe wat beide ploegen lieten zien. Ze vonden blijkbaar, en dat was ook wel een beetje logisch, dat de wedstrijd al na zes minuten gespeeld was. Immers, toen leidde de favoriete ploeg, De Wâlden dus, met 1-5 en toen leek V en V ‘heading for disaster’. Dat gebeurde niet, maar spannend werd het daarna ook nooit meer. Wonderlijk was wel dat de ploeg uit Garyp wel degelijk bleef doorscoren, het enige was dat De Wâlden dat ook deed en ook nog eens in een hoger tempo dan de thuisclub. Het bracht V en V-coach Peter de Groot tot de opmerking achteraf dat als zijn ploeg elke wedstrijd 22 doelpunten zou maken, ze er negen van de tien zouden winnen. En daar kon hij best eens gelijk in hebben. En dus was zijn conclusie even opmerkelijk als begrijpelijk: “Ik bin wol bliid mei dizze wedstriid, dit wie foar ús eins in moaie oefening, at wy dit folhâlde kinne, sjoch ik it net sa somber yn.” Dat laatste slaat uiteraard op de ranglijst, waarin de Garipers stijf op de laatste plaats staan met nog vijf duels te gaan. Al met al was het een wonderijke wedstrijd in die zin dat De Wâlden zonder meer de betere ploeg was, maar dat V en V er toch 22 inlegde en dat zie je niet vaak als een van beide ploegen duidelijk de betere is. Ik kreeg trouwens nog een ‘goede raad’ mee na afloop. “Moatst al efkes yn dyn stikje sette dat Pieter (de Jong) in geweldige wedstriid spile”. Ik schuif die andere aanbeveling, van Multatuli nog wel, maar even terzijde. Die zei: ‘neem één raad van mij aan, neem nooit een raad aan’. Maar in dit geval kon ik de spreker wel volgen, Pieter de Jong was een van de betere spelers van V en V, misschien deze zaterdagavond in sporthal Westermar wel de beste. Het is lastig om deze wedstrijd te kwalificeren. Was het amusant? Jazeker, maar dat had in principe alles te maken met de liefst 56 doelpunten. En dat in 60 minuten, dat betekent bijna één treffer per minuut, dat maak je niet echt vaak mee, zeker niet in deze tweede klasse. Dus wat dat betreft viel er van alles te zien en te beleven. Was het spannend? Nee, absoluut niet, De Wâlden was vooral aanvallend beter dan V en V en de uitslag 22-34 was wat dat betreft illustratief. Wat miste ik in dit als echte onvervalste topper geafficheerde duel nu precies? Ik miste toch wat extra beleving, een vleugje passie, een portie kriich, een mespuntje engagement, met andere woorden, het was geen moment een ‘op-het-puntje-van-de-stoel-wedstrijd’. Een modaal potje korfbal dus? Nee, zeker niet, de 56 treffers logenstraffen die conclusie aan alle kanten. Maar ik kon het merken aan het schuin achter mij zittende publiek, de gesprekken gingen maar op spaarzame momenten over de wedstrijden, het publiek zat erbij en keek ernaar en zelfs het applaus voor weer een treffer was mondjesmaat, een beetje plichtmatig allemaal. Maar misschien had ik er wel teveel van verwacht, waren mijn verwachtingen te hoog gespannen, wie zal het zeggen. Ik hoefde mij in elk geval niet te vervelen, al was het alleen maar vanwege al die doelpunten die ik moest noteren…

formidabel
Het is De Wâlden dat opent als scheidsrechter Flinkert de wedstrijd op gang heeft gefloten. Johan Linthof heeft niet lang nodig voor de 0-1, maar Dieke Hoekstra antwoordt even prompt: 1-1. Maar dan laat de firma Linthof even zien wat de beide broers in huis hebben. Met elk twee treffers brengen Johan en Theun de stand op 1-5 en daar heeft De Wâlden maar zes(!) minuten voor nodig. Dat ziet er somber uit voor V en V en de fanatieke aanhang aarzelt: is V en V hier ‘heading voor disaster’, met andere woorden zijn de Garipers nu al rijp voor de sloop? Maar pas als Theun Linthof er 1-6 van heeft gemaakt, kan Nynke Buis vanaf de stip wat terug doen: 2-6. En als daarna Dieke Hoekstra en Arjen Brander er binnen de minuut 4-6 van maken, begint het er toch weer wat beter uit te zien voor de ploeg van de geagiteerd langs de lijn ijsberende coach Peter de Groot. Maar we kunnen dan al terugkijken op een prima openingsfase, met name het razendsnel combinerende en uit alle hoeken schietende De Wâlden maakt indruk.Theun Linthof en Anja Lont zorgen voor 5-7 en dan hebben we nog geen elf minuten gespeeld. Dat belooft nog wat, of is het zo dat de wedstrijd na dit flitsende begin helemaal inzakt? Ik verwacht eigenlijk van niet en ik krijg gelijk, beide ploegen blijven in het zelfde hoge tempo spelen én scoren!

gat
Even wordt er niet gescoord, maar daarna pakken beide ploegen de productie weer op, ze maken een doorstart, past wel een beetje bij deze tijd. Het wordt 8-10, met treffers van Johan Linthof, Lisette Henstra, opnieuw Johan Linthof voor DeWâlden en Arjen Brander en tweemaal Pieter de Jong. Maar in de laatste acht minuten van deze eerste helft wordt er nog eventjes tien keer gescoord. In volgorde van opkomst: Nynke Venema, Theun Linthof, Johan Linthof, Bareld Bos, Anja Lont, Pieter de Jong, Arjen Brander, Nynke Koster, Nynke Venema, Marrit Talsma en Johan Linthof. ‘Hoesa, dy ferslachjouwer hat in makje, hy hat it smoardrok dy deale’! Met deze 11-18 lijkt de wedstrijd gespeeld en lijkt de tweede helft een formaliteit. Maar daar hebben beide ploegen blijkbaar geen boodschap aan, want in de tweede helft gaan ze stug door.

tweede helft
Voor de spanning, voor zover die er nog is, in de wedstrijd zou het aardig zijn dat V en V het gat wat kleiner zou kunnen maken, maar eigenlijk zit dat er niet in deze avond. Integendeel, aanvankelijk blijft de marge een punt of zeven en naarmate de tijd verstrijkt wordt de kloof alleen maar uitgediept. De thuisclub weigert nadrukkelijk de handdoek te werpen en dat is even opmerkelijk als lovenswaardig. Het betekent in elk geval dat er nog altijd genoeg te beleven valt, al is het iedereen, ook op de tribune, wel duidelijk dat deze wedstrijd qua uitslag gespeeld is. Maar wat ons nog te wachten staat is een serie van liefst 27(!) doelpunten in 30 minuten. Want beide ploegen kijken niet op een treffer, ook niet nu de wedstrijd allang in z’n definitieve plooi is gevallen. Ook nu vallen er in de eerste zes minuten vijf doelpunten: Johan Linthof, Taede Sibma, Nynke Buis, Lisette Henstra en Roel Schipper bepalen de tussenstand op 14-20. Maar tandjes terug en op lauweren rusten is er deze avond niet bij blijkbaar en dus gaan we onverdroten verder. Als we halverwege de tweede helft zijn prijkt er inmiddels 17-25 op het scorebord en Theun Linthof, Marrit Tolsma, Arjen Brander, Lisette Henstra, Pieter de Jong, Theun Linthof, Arjen Brander en Nynke Koster krijgen er een streepje bij op het scoresheet. Nu zal het dan wel een keer afgelopen zijn, zou je denken, maar nee hoor, we gaan gewoon door! Hoe is het mogelijk, maar het wonderlijke is dat de vonk vanaf het veld niet overslaat naar de tribune, of andersom, dat mag ook. Het blijft wat bioscooppubliek-achtig, beleefde applausjes, wat cynische opmerking aan het adres van de scheidsrechter, maar dat is het dan ook, de grondvesten van sporthal Westermar lopen geen enkel gevaar en het dak blijft er ook gewoon op zitten.

slotfase
Het wordt uiteindelijk 22-34 en laat ik dan ook de laatste serie treffers nog maar even benoemen, de makers althans. Daar gaan we: Marrit Tolsma, Pieter de Jong, Johan Linthof, Dieke Hoekstra, Gerard de Haan, Marrit Tolsma, Johan Linthof, idem, Taede Sibma , Pieter de Jong, Johan Linthof met een achterwaartse onehander Arjen Brander, Nynke Venema en Theun Linthof. Zo, ik heb ze geloof ik allemaal, maar: ‘aan een boom zo volgeladen mist men één twee pruimpjes niet’, zoals de dichter Hiëronymus van Alphen het ooit zei. Al met al een opmerkelijke wedstrijd die terecht werd gewonnen door de Trynwâldsters die nu eigenlijk alleen nog lijken te moeten afrekenen met runner up Udiros om de kampioensvlag te kunnen hijsen. Voor V en V liggen de kaarten wat anders. De ploeg van coach Peter de Groot moet uit de laatste vijf wedstrijd genoeg punten peuren om boven de degradatiestreep te komen. Dat kan wel, vijf wedstrijden is tien punten rekende De Groot voor, maar het zal een hele klus worden, in heikarwei, in poepetoer’. V en V treft volgende week Quick uit Oudega en De Wâlden krijgt Emmeloord op visite. We houden u op de hoogte.

Binne Kramer