Het verschil tussen V en V D 2 en Olympia D1 zat hem voornamelijk in het scorend vermogen, met andere woorden, de thuisclub had minder kansen nodig om treffers te maken dan de gasten uit Twijzel. Niettemin leverde deze ontmoeting een lekkere wedstrijd op, waarbij in feite het spelplezier en niet in eerste instantie de winst, leidend was.
eerste helft
Als scheidsrechter Martha van der Kooi, het leiden van een dergelijke jeugdwedstrijd is haar op het lijf geschreven, de wedstrijd heeft laten beginnen op het zonovergoten kunstgras van Garyp, ontwikkelt zich een wedstrijd waarin beide ploegen qua korfbal redelijk tegen elkaar zijn opgewassen. Met dien verstande, dat de thuisclub niet alleen over wat meer individuele kwaliteiten beschikt, maar met name over meer scorend vermogen. Maar dat laatste aspect is meestal bijkomend als een team over meer spelkwaliteit beschikt. Maar de beide ploegen maken er een attractief duel van, gadegeslagen door het hier in Garyp gebruikelijke omsittend laach van heiten, memmen, pake’s en beppe’s, maar ook een aantal oud-spelers is komen kijken hoe hun opvolgers het er vanaf brengen. En zij zullen ook gezien hebben dat V en V beschikt over genoeg talent om de toekomst van de club veilig te stellen. Dat duidt op een prima jeugdopleiding en uit langjarige ervaring weet ik dat die bij V en V in goede handen is. Dit D-team wordt geleid en gecoacht door Mathilde van der Zee en als de jongens en meisjes goed luisteren en haar als voorbeeld zien, komt dat zonder meer goed.
voorsprong
Het duurt niet al te lang voor V en V op voorsprong komt, maar een vroege strafworp betekent 1-1 en dus is er cijfermatig in elk geval weer evenwicht. Maar die balans duurt niet lang, want dan gaat Karel zich er persoonlijk mee bemoeien. Hij schiet er binnen luttele minuten drie achterelkaar in en dat betekent 4-1. Ik vermoed dat Karel wel Pander als achternaam zal hebben, maar daar zijn de geleerden langs de kant het niet helemaal over eens. Doet er ook niet toe natuurlijk, maar dit er ook zo eentje die je in de gaten moet houden als je tegen hem speelt. Niels en Klaas zijn de volgenden die zich op het scoresheet laten bijschrijven vóór Olympia er 6-2 van maakt. Dat lijkt de ruststand te worden, maar het is Niels die zijn tweede treffer laat aantekenen voor Martha van der Kooi voor de rust fluit.
tweede helft
Het is nog altijd dik boven de twintig graden als we aan het tweede bedrijf gaan beginnen. Ik verwacht niet dat het nog echt spannend gaat worden, maar het blijft leuk om naar te kijken, ook al omdat beide ploegen beschikken over het nodige talent. Ik bekijk zo een aantal jeugdwedstrijden per week als het een beetje lukt qua tijd en het valt mij op dat er in elke tak van sport in feite ontzettend veel talent rondloopt, of het nu voetbal, fierljeppen, korfbal of ritmische gymnastiek is. Of ze allemaal een glanzende carrière in hun sport tegemoet gaan is natuurlijk de vraag, de weg naar de top zit vol met ‘stroffelstiennen en tûkelteammen’, maar dat belet hen vooralsnog niet om in wedstrijden te laten zien wat ze nu al in huis hebben. Het is uiteraard de opdracht voor verenigingen om niet alleen aandacht te besteden aan die getalenteerde jongelui, maar ook aan hen die sporten omdat ze het leuk vinden, zonder dat ze hoogdravende ambities hebben. En wat dat betreft is korfbal een ideale jeugdsport vanwege het gemengde karakter, maar ook vanwege de spelregels. Inderdaad, die werden ooit bedacht door een schoolmeester, Nicolaas Broekhuizen. Maar daar hebben deze kinderen die hier vanavond alles uit de kast halen, dat hoef je ze niet te vertellen, dat doen kinderen altijd, uiteraard geen weet van. Zij spelen om zoveel mogelijk doelpunten te maken en dat doen ze ook, al zijn de 14 treffers die dit duel ‘eintsjebeslút’ oplevert, een beetje ongelijk verdeeld. De eerste helft wint V en V met 7-2, de tweede helft is het verschil een stuk minder: 3-2. En dat levert een eindstand op van 10-4 in het voordeel van de thuisclub. Niets op af te dingen, V en V was niet zozeer te betere, maar de scherper schietende ploeg en omdat het ook bij korfbal nu eenmaal gaat om het getal onder de streep, oftewel wie het meeste doelpunten maakt, is de zege terecht en verdiend. Bij Olympia laat niemand daar een traan om en ook dat past bij deze leeftijd, winnen is leuk, soms hartstikke leuk, maar niet het allerbelangrijkste. Want dat is en blijft het spelplezier en wat dat betreft eindigt deze wedstrijd in een onvervalste remise!
Binne Kramer