BURGUM – Bizar verlopende wedstrijden zijn vaak tevens de meest memorabele. De kampioenswedstrijd tussen V en V 2 en Elko 2 uit Emmen was er zo eentje. Eentje die zal worden bijgeschreven in de inmiddels lijvige foliant met bijzondere wedstrijden. Het bijzonder zat hem in de absolute slotfase. Ga maar na: er staan nog tien minuten op de speelklok en V en V leidt met 18-12. Geen centje pijn, niks aan de hand, geen wolkje aan de lucht, de bloemen kunnen uit het papier. Maar de scenarist had nog een paar leuke verrassingen!

‘Kwalik te leauwen’

Het leek nog het meest op een sprookje, de kampioenswedstrijd tussen V en V 2 en Elko 2 uit Emmen. Maar dan wel een sprookje uit de ‘feel good pen’ van Hans Cristiaan Andersen en niet een uit het horror-arsenaal van de broertjes Grim. De eerste hebben altijd een happy end, Grim is meer realistisch en schroomt niet om flink wat ellende op te roepen in zijn verhalen. Maar dit sprookje had voor de V en V -aanhang een happy end. Dat happy end, of eigenlijk de man die het veroorzaakte, had een naam: LP Nieuwenhuis heette de goede fee ditmaal. Nou, een fee is geloof ik altijd een vrouw, dus wat dat betreft gaat deze vergelijking een beetje mank. Maar hij was wel degelijk de man die er eigenhandig voor zorgde dat zijn ploeg won en kampioen werd. Het ging zo.

beter
V en V was vanaf het begin de betere ploeg, maar het duurde tamelijk lang eer de door hoofdcoach Peter de Groot begeleide formatie het definitieve gat kon slaan. En zelfs definitief was niet echt definitief, maar daarover later meer. Bij rust was het 12-7, maar die marge van vijf treffers leek meer dan genoeg voor een tamelijk relaxte tweede helft. Nee dus. Maar het venijn zat ook deze keer in de staart zoals dat eigenlijk ook behoort. Op 18-12 was er genoeg licht tussen de beide ploegen om alvast het papier van de bloemen te halen en spreekstalmeester Ans Tamminga zich gereed te laten maken voor een potje onvervalste euforie. Niet dan? Nog 10 minuten te spelen een gat van zes treffers, nee, daar kwamen de gasten natuurlijk nooit meer aan. Maar dat was, vond de anonieme figuur die het format voor deze wedstrijd had geschreven, een beetje te gemakkelijk allemaal, om kampioen te worden moet je er wel wat voor doen. Toch? Nou, V en V moest er nog wel degelijk wat voor doen. Want met liefst zes treffers op rij in welgeteld acht minuten slaagde Elko er enerzijds in naast V en V te komen en anderzijds te zorgen voor een enorme schok bij het thuispubliek. Dit kon toch niet, dit moest niet mogelijk zijn. Maar het kon dus wél! En nog leek V en V met de hakken over de sloot te komen toen het met één minuut te spelen alsnog 19-18 werd. Maar een sprookje moet nog even heel spannend worden voor het happy end zich aandient. En dus kwam Elko wel degelijk op 19-19. En toen was het tijd voor de ‘deus ex machina’ in de persoon van LP Nieuwenhuis. Hij kwam als wissel nota bene, voor Jaap Jan van der Molen, een pure gok van coach Peter de Groot, maar een gok die wonderbaarlijk goed uitpakte. Want het scenario voorzag nu eenmaal in salvo oh’s en ah’s in de slotseconden. En hoe doe je dat in een korfbalwedstrijd? Nou simpel, door in de allerlaatste seconden alsnog de winnende door de mand te gooien, nota bene met je allereerste schot van de wedstrijd. Die eer viel dus LP Nieuwenhuis te beurt. Het publiek stond op de banken, hijzelf stond verbouwereerd in de rondte te kijken. Dat duurde niet lang, want toen scheidsrechter Rutger Kloosterman seconden laten voor het einde had gefloten, werd de ‘gouden wissel’ bijna bedolven onder zijn ploeggenoten. “Ik tink net dat ik fannacht in each tichtdoch”, was zijn commentaar en op de suggestie om er straks maar ééntje te kopen in de kantine antwoordde hij: “Ik tink net dat ik ek mar de kâns krij om sels ien te keapjen, it sil se wol krije dizze kear.”

gelijkwaardig
De wedstrijd begint met twee ploegen die wel zo ongeveer gelijkwaardig zijn, de 3-3 en de 5-5 tussenstand halverwege duiden daar ook op. De ontmoeting staat onder leiding van scheidsrechter Rutger Kloosterman en hij doet dat prima. Hij moet met name beducht zijn op de persoonlijke duels waarbij af en toe de regels niet helemaal juist worden toegepast. Lees: helemaal niet juist. Maar Kloosterman ziet een hoop en trekt zich volkomen terecht weinig, helemaal niets eigenlijk, aan van het commentaar op zijn manier van fluiten. Ik begrijp nooit zoveel van al die kritiek, zonder scheidsrechter wordt er immers überhaupt niet gespeeld. En meestal slaat die kritiek ook nog eens nergens op. Maar wat bij de een een ‘dikke stip’is, is bij de ander reden voor : ‘dit liket nearne nei’. Na 5-5 slaat V en V een gaatje door twee treffers op rij van Jan Jacob van der Zee, Evert Duipmans, Mathilde van der Zee en opnieuw Jan Jacob van der Zee met de mooiste van de avond na een flitsend één-tweetje met Jaap Jan van der Molen. Dat betekent een ruststand van 12-7 en eigenlijk moet de conclusie luiden dat V en V zich nauwelijks nog zorgen hoeft te maken.

tweede helft
Vroeg in de tweede helft zorgt Evert Duipmans, samen met Jan Jacob van der Zee de ‘grootgrutters’ waar het de doelpunten betreft, voor 13-9 en even later is het 14-9 door een doelpunt van Jaap Jan van der Molen. Als Evert Duipmans er even later 15- en 16-10 van maakt, we zijn dan halverwege de tweede helft, lijkt de ontmoeting in zijn definitieve plooi te zijn gevallen, gelegd moet je eigenlijk zeggen, want het is de thuisclub die domineert. Als de klok op 10 staat maakt Evert Duipmans er 18-12 van en lijkt Elko het hoofd in de schoot te gaan leggen. “Mar dit binne Drinten, jo hawwe der gjin sizzen fan”, aldus een supporter op de tribune. En geloof het of niet, hij krijgt gelijk. Want binnen acht minuten slagen de gasten er in van 18-12 op 18-18 te komen. En bij elke treffer valt de V en V aanhang steeds meer stil. Het zal toch niet? Maar als de klok op twee staat is het wel degelijk 18-18. En wat een wedstrijd was die eigenlijk al was afgelopen, ontaardt plotseling in een orgie van lawaai en hectiek, de zenuwen gieren zicht- en hoorbaar door de kelen en sporthal Westermar schudt op z’n grondvesten. Het lijkt Taede Sibma te worden die V en V alsnog aan de felbegeerde titel gaat helpen als hij met nog één minuut te spelen voor de 19-19 zorgt. Maar Elko is nog lang niet klaar met deze wedstrijd, de gasten hebben maar een paar seconden nodig om er 19-19 van te maken. En dan…. Dan bedenkt coach Peter de Groot in navolging van Tom Poes, een list. Hij brengt tot veler verwondering LP Nieuwenhuis in de ploeg voor Jaap Jan van der Molen. En die is nog niet gaan zitten, of hij kan meteen weer overeind, want dan heeft de invaller, de term ‘gouden wissel’ heeft hij dan nog niet verdiend, met zijn allereerste schot, tevens zijn laatste, V en V alsnog aan de winst geholpen: 20-19. Ik ben even bang dat de sporthal bezwijkt onder de euforie die losbarst, maar dit 35 jaar oude gebouw heeft al voor meer van dit soort hete vuren gestaan. Scheidsrechter Rutger Kloosterman heeft intussen afgefloten en dus kan het feest beginnen. Spelers vallen elkaar in de armen en het publiek op de banken bedeelt hen met een staande ovatie. Er zijn bloemen en, zoals dat hoort in een dergelijke situatie, het blijft nog lang onrustig, met name in de kantine. De meeste aandacht gaat uiteraard uit naar goudhaantje LP Nieuwenhuis. Die heeft zijn normale gortdroge humor teruggevonden: “Ach ik tocht, lit ik him der mar yngoaie, oars moatte wy noch wer in wedstriid spylje en giet dy wintersportfekânsje oare wike net troch. Dat wolst net, dus ha’k it mar sa dien.” Het past allemaal wonderwel in dit bizarre kampioensduel, maar wees eerlijk: dit soort ontmoetingen zijn de meest memorabele en daarmee tevens de mooiste. Niet dan? Nou dan!

Binne Kramer

Doelpunten (red.): Evert Duipmans 8, Jan Jacob van der Zee 7, Taede Rienk Sibma 2, JaapJan van der Molen 1, Nelly Wolters 1, Luut Peter Nieuwenhuis 1(!!!!).

http://www2.rtvkanaal30.nl/index.php/sport/korfbal/14027-gouden-titel-redt-venv1