Op zaterdag 6 februari reisde de ploeg van Klaas Jan Pander af richting het ver weggelegen Elim, om daar tegen de plaatselijke junioren te spelen: Elko A1. Een stel houthakkers uit Drenthe, maar die de Garipers in de thuiswedstrijd wel verrasten met een overwinning. Kortom: VenV kwam voor revanche. Spijtig genoeg werd de lange reis voor niets afgelegd. Er werd verloren met 8-4.

De wedstrijd begon al niet voortvarend. Het scorend vermogen aan beide kanten was niet duizelingwekkend, het tempo was bedroevenswaardig langzaam en de passie voor het korfballen miste. Als kippen zonder kop werd er gekorfbald. Maar al snel werd duidelijk was dat Elko effectiever in het scoren was. In de rust bedroeg de stand dan ook 6-2 in het voordeel van de thuisclub.

Na de schijnwerkelijke thee, dat vreemd genoeg niet in de zaal wordt geserveerd, begonnen de gasten aan een betere dertig minuten. Er werd feller verdedigd, er zat meer vuur in het spel en er werd getracht om het gat van vier punten dicht te maken. Elko liet zich echter niet verrassen, en bleef mee korfballen. Het was een tweede helft met weinig doelpunten: bij beide ploegen werd tweemaal gescoord. Dit mocht aan Gariper kant niet genoeg blijken. Er werd, terecht weliswaar, verloren van Elko.

An sich waren de twee ploegen gelijkwaardig, maar Elko won door meer agressie en passie in het korfballen. En naar mijn mening is dat het belangrijkste in het korfbal. Met die vurigheid win je een wedstrijd. VenV moet zich nu gaan opmaken voor een uitwedstrijd tegen de Flamingo’s. Ook deze ploeg staat erom bekend om te vechten, dus de junioren kunnen hun borst nat maken.

Doelpunten: Pieter 3, Jan Jacob 1.