Woensdag 25 april bereikte ons het bericht dat Romke Timmermans op 65-jarige leeftijd is komen te overlijden. Romke vocht al jaren een oneerlijke strijd, maar verzette zich met hand en tand. Hij rechtte zijn rug na iedere tegenslag en ging vloog elke behandeling vol goede moed aan. Jarenlang ‘wroette’ hij zich door het leven, maar vanaf december werden de berichten slechter. Romke’s onuitputbare bron van van nuchterheid en doorzettingsvermogen was dit keer helaas niet bestand tegen zijn ziekte. We zijn verslagen dat we een icoon als Romke voortaan moeten missen, maar we kijken met een lach en een traan terug op alle mooie herinneringen die hij ons achterlaat.

Gewaardeerd vrijwilliger
Als vrijwilliger betekende Romke veel voor de vereniging. Hij heeft meerdere commissies van raad en daad voorzien en was jarenlang bestuurslid. Romke kon je taken wel toevertrouwen; zijn aanpakkersmentaliteit zorgde ervoor dat er snel en nauwkeurig werd gehandeld. Behalve dan de huishoudelijke taken. Want als er vergaderd werd met het bestuur en de jeugdcommissie, dan wilde Romke geen koffie zetten. Ook het inschenken van de koffie was niet aan hem besteed. Zijn antwoord was dan steevast: ‘’dat ha ik noch noait dien’’. De andere commissieleden spraken af om Romke de volgende vergadering als enige geen koffie te geven. Onder protest (en met hulp) heeft hij die keer toch zelf maar koffie gezet en alle commissieleden een kopje koffie ingeschonken. 

Vorig jaar werd Romke voor zijn jarenlange inzet en lidmaatschap gehuldigd. Maar liefst 50 jaar was Romke lid van V&V.

Bevlogen trainer

Bij V&V heeft Romke veel jeugdteams getraind en gecoacht, waaronder ook zijn zonen Symen en Chris. Je kon er als speler maar beter voor zorgen dat je fit was, want zijn trainingen waren ontzettend intensief. Vooral het verdedigende aspect werd vaak benadrukt. De laatste stap die je als verdediger niet moet zetten, omdat je daardoor kwetsbaar bent en makkelijk te passeren, noemde Romke ‘de dodenstap’. Als je op de training deze stap zette, dan galmde Romke’s stem over het veld: ‘’JA! DE DODENSTAP! HALLELUJA!’’. Door Romke zullen vele (oud)spelers van V&V zich bij het verdedigen bewust zijn van deze stap. 

Toch zat er, ondanks het fanatisme, ook veel humor in de trainingen van Romke. Hij verdeelde de mannen en vrouwen als ‘bokjes en geitsjes’ over de korven en gaf bonuspunten als de rebounder na het schot in de sprong alsnog een doelpunt maakte. Ook had Romke een breed arsenaal aan trucjes om dode spelmomenten te doorbreken. Wat te denken van de ‘Meta-bal’, ‘krop-sla-bal’, ‘Hendrika-bal’ of de welbekende Jappie-Dop-beweging’. Menig korfballer weet nu nog wat die trucjes inhouden en vele doelpunten zijn hiermee gescoord.

Gevatte scheidsrechter

Als scheidsrechter wist je precies wat je aan Romke had. Hij was standvastig, liet veel toe en liet zich niet gek maken. De ene club lag hem beter dan de andere en dat liet hij ook merken in het veld. Als Romke dan commentaar kreeg van iemand die het vizier nog niet erg op scherp had, dan kon hij met een stalen gezicht iets zeggen als: ‘’Lear earst mar ris gewoan sjitten, want dit liket nergens nei’’. De woede-uitbarsting die dan bij die speler volgde werd weggelacht en Romke ging door alsof er niks was gebeurd.

Zeer fanatieke speler

Romke werkte destijds ook al als inseminator. Het kwam dan regelmatig voor dat Romke met een auto vol spelers naar een wedstrijd reed, maar dat ze eerst nog wel even naar een boer moesten om een koe te insemineren. Daarna vlogen ze zo snel als ze konden naar het betreffende sportveld. Gelukkig wist Romke door zijn werk altijd wel een kortere route via een of andere binnenweg. Vaak moesten de spelers zich wel alvast omkleden in de laadruimte van de auto zodat ze bij aankomst meteen het veld in konden stappen.

De speler Romke stond niet bekend om zijn grote technische gaven. Toch was Romke jarenlang een vaste waarde in het eerste. Zijn pienterheid, harde werk en zijn fanatisme maakten hem een geliefde en nuttige speler. Veel oud-medespelers van Romke noemen hem één van de beste spelers waar ze ooit mee hebben gespeeld. Vooral in streekderby’s, zoals tegen Tietjerk, was Romke niet te houden. Helemaal niet als Romke eenzelfde type speler als hemzelf trof. Dan gingen alle registers open.

Zo had Romke als speler ook een groot scala aan trucjes en slimmigheidjes. Iedereen binnen V&V kent zijn mooiste trucs. Romke was namelijk in staat om bloedserieus tegen de tegenstander te zeggen dat zijn veter los was, om hem vervolgens te passeren en te scoren. Deze afleidingsmanoeuvre had hij ook in de variant ‘’moet je daar eens kijken’’, al wijzend naar boven, en ‘’ach, shit, de bal kwijt’’, terwijl V&V nog in balbezit was.

Een laatste anekdote. In de tijd van Hessel Kuipers waren drie van de vier dames tegelijkertijd zwanger. Dit was een grote schrik voor de ploeg, want nu mistten ze drie dames van het eerste. Romke had het allemaal allang aan zien komen, want alle drie de dames hadden recentelijk een Mars voor de wedstrijd gegeten. Sinds die dag konden de dames beter oppassen met het eten van een Mars, want voordat je het wist werden er conclusies aan verbonden.

Het gemis

Sinds maandag 25 april is V&V, en Garyp, een unieke persoonlijkheid armer. Het gemis is onvoorstelbaar groot, maar de herinneringen zijn onuitwisbaar. We wensen familie, vrienden en iedereen die Romke een warm hart toedraagt heel veel sterkte toe.

De volgende keer als wij op het korfbalveld staan en al wijzend naar boven tegen onze tegenstander zeggen: ‘’moet je daar eens kijken’’, dan wijzen we naar jou. Rust zacht Romke, en doe de groetjes aan Chris.