Woensdag 24 maart bereikte ons het bericht dat Chris Timmermans op 27-jarige leeftijd is komen te overlijden. Chris, enthousiast lid en vrijwilliger van V&V, vocht al jaren een oneerlijke strijd. Lange tijd was alles goed en rustig; maar het afgelopen half jaar kreeg hij tegenslag na tegenslag te verduren. Zijn onuitputbare bron van positiviteit, kracht en doorzettingsvermogen was dit keer helaas niet bestand tegen zijn ziekte. We zijn verslagen dat we Chris voortaan moeten missen, maar we kijken met een lach en een traan terug op alle mooie herinneringen.

Talentvolle jeugdspeler

Chris groeide op in een warm, gezellig en sportief korfbalgezin. Het was dan ook geen verrassing dat hij in de Welpjes voor het eerst in aanraking kwam met de korfbalsport. Eerst in de leer bij Ans, zoals ieder lid dat al decennia doet, en daarna stap voor stap de volledige jeugdopleiding door. Naarmate de jaren verstreken werd het duidelijk dat Chris behoorlijk wat talent in de vingers had. Het duurde dan ook niet lang voordat Chris mee mocht trainen met de hogere teams. Chris ontwikkelde zich als een korfballer met een loepzuiver schot, gecombineerd met een flinke dosis doorzettingsvermogen en strijd. Op de trainingen wist je als directe tegenstander dat je na de training aan het zuurstof kon: Chris liet je iedere hoek van het veld zien.

Opstap naar de senioren: De Midweek

De overgang van de jeugd naar de senioren is altijd een pittige stap. Gelukkig kon Chris aan het ‘grote werk’ wennen door regelmatig met het vierde, vijfde of de midweek mee te spelen. Zijn broer, Symen, was in die tijd aanvoerder van de midweek. Normaliter is het een eervolle taak om aanvoerder van je team te zijn, maar in de midweek betekent dat praktisch één ding: iedere week moet je tientallen mensen bellen om überhaupt een team op de been te krijgen. Aangezien Chris dichtbij het vuur zat, was hij iedere keer de ‘pineut’. Op een gegeven moment was nota bene Chris de heer die het meeste wedstrijden in de midweek speelde, terwijl het zijn eigen team niet eens was. De wedstrijden stonden in ieder geval wel altijd garant voor spektakel. Het flitsende combinatiespel tussen de broers staat op menig netvlies geschreven.

In deze tijd besloot Chris om even te stoppen met korfballen om andere hobby’s en interesses meer aandacht te kunnen geven. Dit sabbatical duurde echter niet lang. Chris miste het korfballen toch en keek ernaar uit om weer onderdeel te zijn van het ‘bysûndere groepke’: de selectie.

Waardevolle teamspeler met teveel blessureleed

In de senioren groeide Chris uit tot een vaste waarde van het tweede team. Chris was snel, behendig, ‘tûk’ en bijzonder fanatiek. Niemand kan zo schitterend balen als dat Chris dat kon na een mislukte actie of doelpoging. Daarnaast was Chris een echte verbinder in de selectie. Hij was bij iedereen geliefd, hij had een enorm gevoel voor humor en kon schitterend droog uit de hoek komen. Iedereen was gek op Chris.   

Helaas werd deze periode gekenmerkt door blessureleed. Chris klapte door zijn knie en kon maandenlang niet korfballen. Daar bovenop kwam ook nog eens zijn ziekte. Nadat hij gerevalideerd was begon hij voorzichtig weer met korfballen, maar opnieuw belandde hij in de ziekenboeg. Ondanks alle tegenslagen bleef Chris een waardevolle teamspeler. Na de trainingen zat hij steevast klaar aan de hoge stamtafel in de kantine en tijdens de wedstrijden voorzag hij de teams van support langs de lijn. Als hij er een keer niet bij kon zijn en zijn team verloor, dan appte hij op zijn Chris’: ‘’Wie Pieter wer min?’’.

In september 2018 besloot Chris zijn knie nog één seizoen de kans te geven. In deze periode werd zijn doorzettingsvermogen pas echt duidelijk. Chris zou en moest alles uit de kast halen. Hij ging door totdat hij mank liep. Iedere training weer. Zijn teamgenoten vroegen hem elke week of hij de training niet beter kon afbreken. Maar Chris zei steevast: ‘’nee, it falt wol mei’’. Totdat iemand het over een andere boeg gooide en zei dat Chris dan maar lekker door moest gaan, want ‘’het zijn maar knieën, daar doe je verder toch niks mee’’. Chris was even stil en zei vervolgens lachend: ‘’ik stop no mar tink ik’’. In juni 2019 nam Chris afscheid van de selectie en het korfballen. Zijn sportieve carrière werd helaas geen groot succes door het vele blessureleed, maar zijn aanwezigheid als mens was onmisbaar.

Actieve vrijwilliger met een unieke schrijfstijl

Als vrijwilliger betekende Chris ook veel voor de vereniging. Hij was jarenlang actief als jeugdtrainer en hij was gewaardeerd lid van verschillende commissies. Vooral zijn werk in de financiële commissie was van onschatbare waarde. Ook was Chris belangrijk voor de website en de herintrede van de fysieke Nijskoer. Naast zijn organisatorische talenten, had Chris een unieke en geniale schrijfstijl. Wanneer Chris een wedstrijdverslag schreef, ging dat gepaard met schitterende zinnen en oneliners. De redactie van de Actief was er echter niet erg content mee en verzocht ons ‘normale’ verslagen in te sturen. Dit weerhield Chris er niet van om er de volgende keer nog een schepje bovenop te doen:

‘’ En zoals goed voorbeeld doet volgen, zijn het Arjen Brander, bij wiens geboorte de twijfel ontstond of het een baby betrof of een grizzlybeer, en Miranda Veenstra die de stand op 6-4 brengen en kort hierna luidde ook het rustsignaal van de uitstekend fluitende scheidsrechter.’’

‘’In de tweede helft was het Remco Schraa, die in zijn glorie dagen door menig korfballer kenner de Andy van der Meyde van het korfbal werd genoemd, een compliment die zijn weerga in de korfbal niet kende, die de score voor Vlug en Vaardig opende.’’  

‘’In de slotfase scoorde de een andere antilope van Vlug van Vaardig de 19-10, namelijk de breedste man van Vlug & Vaardig; Roel Schipper.’’

‘’Dit zomerweer (in oktober!) was gunstig voor Arjen Brander, die is opgegroeid onder een bananenboom in het altijd zomerse Kameroen.’’

‘’Van der Molen is een speler die het veld in stapt om oorlog te maken. Hij gaat geen confrontatie uit de weg en sterker nog, begint het liefst zelf een als het even kan. Een speler die je liever in je team hebt op trainingen dan dat je ertegen speelt.’’

Het gemis

Sinds woensdag 24 maart is V&V, en Garyp, een unieke persoonlijkheid armer. Het gemis is onvoorstelbaar groot, maar de herinneringen zijn onuitwisbaar. We wensen familie, vriendin, vrienden en iedereen die Chris een warm hart toedraagt heel veel sterkte toe. Wij zullen hem in ieder geval nooit vergeten. Rust zacht lieve Chris. We gaan je missen.