GARYP – Dat de B1 van V en V uit Garyp zaterdagmiddag met 7-3 won van DTG B1 was op zich niet bijzonder. Voor korfbal was het een lage score, maar het weer was toch een aanzienlijke spelbreker. Nee, het opvallende zat hem erin dat de thuisclub bestond uit allemaal meiden, waar de gasten het ‘broodje half-om-principe’ hanteerden, de helft jongens, de helft meiden dus. Pure en onvervalste ‘girl power’ daar dus op het Gariper kunstgras. Leuk was het wel, echt spannend was en werd het niet.

Meiden van V en V te sterk voor mixed DTG-ploeg
Wat ik me zat af te vragen toen ik zaterdagmiddag in Garyp de kou trotseerde om naar het duel tussen V en V B1 tegen DTG B1 uit Wyckel te kijken was, hoe vertellen die jongens van DTG maandag op school.dat ze verloren hebben van een meisjesteam. En in feite ook nog kansloos en terecht verloren. Of zouden ze helemaal niets vertellen? Of hebben ze daar helemaal geen boodschap aan, zijn dit van die jongens die dat niet interesseert? Begrijp me goed, het is natuurlijk helemaal niet erg dat een jongen verliest van een meisje, maar ik weet ook dat het op een middelbare school vaak anders ligt. Ik sprak laatst met de directeur van de korfbalbond, Kees Rodenhuis en die vertelde dat korfbal wel degelijk een imagoprobleem heeft en dat veel jongens op school niet eens durven vertellen dat ze op korfbal zitten. Daar kun je van alles van vinden, maar het blijft een feit. In België wordt korfbal in bepaalde kringen niet voor niets een ‘jeanettensport genoemd’, ik denk niet dat ik die term hoef toe te lichten. Zo erg is het hier niet trouwens, ik merk er weinig van, al heb ik in de tijd dat ik korfbalverslaggever voor het FD was wel eens iets dergelijks meegemaakt. Daar werd je als verslaggever niet echt serieus genomen als je ‘korfbal deed’. Zo van: ‘als je niets kunt kun je altijd nog korfbalverslaggever worden’. Echte kerels deden voetbal. Ik lag er niet wakker van, ik deed eigenlijk elke voorkomende sport en daar hoorde korfbal ook bij, niet meer en niet minder. En ik vind het nog altijd een leuke sport om naar te kijken, om er foto’s van te maken en er verslag van te doen. ‘Noflike minsken’ en een sfeer die mij wel aanspreekt. Vandaar dat ik net zo lief naar korfbal ga dan naar voetbal, volleybal, skûtsjesilen, wielrennen en noem maar op. Dat even voor alle duidelijkheid. Aan dit soort dingen zat ik dus te denken daar op het koude en winderige kunstgrasveld in Garyp bij de wedstrijd tussen de C-ploegen van V en V en DTG uit Wyckel. U zult inmiddels aan het voorafgaande begrepen hebben dat V en V deze wedstrijd won, ruim, verdiend en terecht. De enige ‘smet’, in feite niet meer dan een smetje, was het feit dat een zo goed spelende ploeg als V en V maar zeven treffers scoorde en dat DTG, toch ook geen koekenbakkers zo te zien, niet verder kwam dan het wel erg schamele aantal van drie. Drie goals in twee keer 35 minuten korfbal, dat is toch wel erg weinig. Maar nogmaals, het herfstachtige weer zal daar zonder twijfel een negatieve invloed op hebben gehad.

scheidsrechter
Het is niet druk op het korfbalveld van V en V als ik om half één arriveer. De scheidsrechter is bezig met de gebruikelijke voorbereidingen en die fluitist ken ik, het is eerste teamspeelster Martha van der Kooi. Ze heeft, blijkt even later, geen enkele moeite met dit sportieve duel, maar na afloop komt ze toch wel met een opmerkelijk feit: “Ik ha noch nea in wedstriid fluite, dit wie de earste kear.” Nou,dat was dan niet te zien, ze leidde de ontmoeting alsof ze nooit anders had gedaan. Nee, echt moeilijk maakten de beide ploegen het haar niet en ook de beide coaches gedroegen zich voorbeeldig, dat zie ik wel eens anders, maar toch.

opening
Het duurt even voor de wedstrijd echt op gang komt en eigenlijk zit er weinig verschil tussen beide teams moet ik zeggen. Ze spelen een beetje identiek korfbal voor zover ik dat kan beoordelen en ze maken in ieder geval dezelfde cruciale fout. De wind staat schuin in de lengte over het veld en dat betekent schoten vanaf de lage kant vrijwel kansloos zijn. Die worden door de wind gegrepen en, zoals de Vlamingen dat zo mooi zeggen, gedevieerd, ze krijgen een afwijking mee. Dus is het zaak om vanaf de hoge kant te schieten, maar blijkbaar heeft niemand, ook de coaches aanvankelijk niet, dat in de gaten. Het verklaart ook de matige score. Halverwege de eerste helft staat er 2-1 op het bord en dat is voor B-teams veel te weinig. Het is Sjoukje Postma die de openingstreffer voor haar rekening neemt en als Ammarins Schievink er even later 2-0 van maakt met een schot van afstand, lijkt dat op een uitstekende opmaat voor de thuisclub. DTG betekent dan weliswaar ‘De Tûke Goaiers’, maar deze B-ploeg maakt die naam vooralsnog niet echt waar. De gasten komen wel op 2-1, maar even later blijkt dat die treffer ook de enige is voor DTG in deze eerste helft. En dat is wel erg magertjes voor een ploeg die toch over de nodige lengte beschikt. Het is Tia Brandsma die zorgt voor de 3-1 en het wordt 5-1 bij rust door doelpunten van Ammarins Schievink en Sjoukje Postma. En eigenlijk moet je dan al concluderen dat dit duel qua uitslag al is beslist. Of DTG zou een enorme opleving moeten kennen, maar voorlopig geloof ik daar niet in. En dat verbaast mij toch wel wat moet ik zeggen, de gasten ogen als een fysiek sterk team dat eigenlijk qua korfbal helemaal niet zoveel onder doet voor de thuisclub. Maar de cijfers liegen niet, het staat wel degelijk 5-1 en de vraag is nu natuurlijk hoe dit gaat aflopen. Oftewel: gaat V en V gewoon door, of kan DTG nog wat substantieels terug doen.

tweede helft
Het weer wordt er niet beter op, maar er is één lichtpuntje, ik krijg koffie, uit geheel onverwachte hoek nog wel. Het is V en V’68 grensrechter Geert van der Bij die de afwezigheid van Ans Tamminga opvult door met een beker koffie aan te komen. Nooit lekkerder koffie dan op een koud sportveld en koud is het hier zo langzamerhand wel degelijk aan het worden. De wedstrijd is in principe gespeeld en de tweede helft is ook niet zo leuk om naar te kijken dan de eerste. V en V hoeft niet meer zo nodig en DTG weet dat het geklopt is. De gasten komen op 5-2 voor Tessa Hoekstra en Tia Brandsma er 7-2 van maken. Game over dus en het enige wapenfeit dat DTG nog kan bijschrijven, is dat ze de eindstand op 7-3 mogen bepalen. Een verdiende zege voor de ploeg uit Garyp en gezien de emancipatorische bijverschijnselen kun je hier spreken van onvervalste ‘girl power’.

Binne Kramer