GARYP- De nederlaag, hoewel nipt, van V en V tegen Pallas in Leeuwarden kwam behoorlijk aan bij de ploeg uit Garyp. Immers, V en V was de zaalcompetitie prima begonnen met drie overwinningen op rij en tegen het lager geplaatste Pallas moest er daar nog eentje bij komen. Maar dat ging niet door, tegen de verwachting in was het de thuisclub die er met de beide punten vandoor ging. Zeker niet onterecht, al kwam V en V in de slotfase nog unheimisch dichtbij: 18-16.

Pallas verrast V en V in spannend duel
Twee van de drie ‘bloedgroepen’ onder de toeschouwers waren zaterdagavond dik tevreden met het verloop van de wedstrijd tussen thuisclub Pallas en het bezoekende V en V uit Garyp. Dat waren uiteraard de thuissupporters die hun ploeg prima zagen spelen en winnen en daarnaast de objectieve toeschouwers, als die er waren, want korfbal trekt nu eenmaal niet veel ‘los’, dus niet korfbalgerelateerd publiek. Die enkelingen zagen een prima wedstrijd in die zin dat het duel bol stond van de spanning, een spanning die naarmate het einde naderde alleen maar toenam. Voor hen, die objectieve kijkers dus, was het niet zo van belang dat de thuisclub won, immers zij hadden een uiterst attractief duel gezien. De ‘Dritte im Bunde’ waren de V en V-adepten, redelijk ruim vertegenwoordigd zaterdagmiddag in de Camminghahal. Zij keken weliswaar naar dezelfde wedstrijd, maar zij hielden er een duidelijk minder aangenaam gevoel aan over. Immers, hun favorieten gingen het roemruchte schip in, ze verloren, nipt weliswaar, maar wel degelijk terecht. Illustratief was dat V en V alleen op 1-1 en 3-3 naast Pallas kon blijven. Voor de rest waren het de Leeuwarders die leidden, niet alleen cijfermatig, maar vooral ook mentaal. Als deze beide ploegen pak weg tien keer tegen elkaar spelen, zal V en V het merendeel winnen, spelen ze een paar keer gelijk en wint Pallas de rest. Maar zaterdag avond was er nu precies een uit die laatste categorie. Coach Peter de Groot van de Gariper ploeg was vooraf nog vol vertrouwen: “Wy binne hjir kaam om te winnen en ik tink dat dat ek barre sil. Normaal sprutsen binne wy better dan Pallas.” Dat leek op dat moment niet echt een boude bewering, want gezien het verloop van de competitie tot dan toe waren de woorden van de V en V-coach zonder meer gerechtvaardigd. Maar achteraf kon je concluderen dat het om die toevoeging ‘normaal sprutsen’ ging. V en V haalde zijn normale peil niet, de ploeg begon veel te slap en het leek, maar dat is niet meer dan een indruk, alsof V en V de thuisclub lichtelijk had onderschat met misschien een een schuine blik op de ranglijst. Die valse start brak de gasten zuur op, uiterst zuur zelfs. En dus stonden de koppen strak na afloop en waar Pallas voor het front der troepen een feestelijke ‘huddle’ organiseerde met coach Alexander Smit als stralend middelpunt, daar droop V en V af, steun zoekend bij de meegereisde vrienden en kennissen. Want de nederlaag was hard aangekomen, dit had de ploeg heel anders ingeschat. Ik wist niet wat ik moest verwachten, uiteraard heb ik V en V al zien spelen, maar Pallas nog niet, dat moet al een paar jaar geleden zijn, dat was in de tijd van Pieter Duyff en co., zijn vader zat recht tegenover me. Maar meteen in het begin van de wedstrijd bleek al het verschil in vechtlust, in ‘grinta’, in wat wij in hier te lande ‘kriich’ plegen te noemen. Met andere woorden, de ploeg van coach Peter de Groot begon niet goed aan dit duel en kon daarna eigenlijk niet meer echt in de wedstrijd komen, al kwamen ze nog heel dichtbij. Scheidsrechter Arjan Vissia, ik had hem nog niet eerder zien fluiten, deed het in mijn ogen prima, hij leidde dit pittige duel op een rustige en besliste manier. Natuurlijk was er kritiek, dat schijnt zo te horen, want hij slaagde er zoals gebruikelijk niet in het iedereen naar de zin te maken, maar feitelijk is dat ook onmogelijk natuurlijk.

begin
Als we de aftastende fase achter de rug hebben, is het Pallas dat de openingstreffer voor zijn rekening neemt: 1-0. V en V antwoordt middels een goal van Arjen Brander, nog geen minuut later. Maar als het twee minuten later 3-1 staat, sluipt er toch wat onzekerheid binnen in de V en V gelederen. Geen nood, want Arjen Brander en Teade Sibma zorgen voor 3-3. Niks aan de hand dus. Nou, niks… Zoals gezegd maakt V en V een wat stroeve indruk, het loopt allemaal niet zo soepel als gewenst en coach Peter de Groot meldt zich al in een vroeg stadium langs de lijn. Als we halverwege de eerste helft zijn vermeldt het scorebord echter 6-3 en dat is toch een serieus te nemen marge. Waar schort het aan bij de gasten als je zo naar de wedstrijd zit te kijken. Ik hou het erop dat V en V een mentaal probleem heeft, de ploeg kan zich niet herpakken, het ontbreekt aan fighting spirit, de absolute wil om te winnen straalt er niet vanaf. Bovendien laten de schutters op Arjen Brander na het afweten. Diezelfde Arjen Brander, zijn gezicht staat inmiddels ‘op trije dagen min waar’, zorgt voor 6-4, maar op 8-4 heeft Pallas de voorsprong alleen maar uitgebreid. Aanvallend maakt V en V een tamelijk onmachtige indruk en onder de korven heerst Pallas, dat veel meer rebounds, zowel aanvallend als verdedigend pakt. En dan betekent dat de thuisclub meer tijd en kansen krijgt om te scoren. Ammarins Schievink maakt er 8-5 van en als de klok op negen staat is het Arjen Brander die er 8-6 van maakt. Maar het gat dichten is er niet bij en dat valt mij toch wel tegen, ik had dat toch wat anders ingeschat. Maar Pallas verrast, V en V valt ronduit tegen. Op 10-6 is het gat nog altijd vier punten, maar als scheidsrechter Vissia voor rust fluit is V en V toch weer op schootsafstand gekomen door twee treffers van Arjen Brander en twee van Anke Rinsma: 11-10. En dan kan het allemaal nog natuurlijk en eerlijk gezegd verwacht ik ook dat V en V zichzelf bij kladden grijpt en deze wedstrijd alsnog naar zich toe gaat trekken. Zeker gezien het feit dat het in het tweede deel van deze eerste helft toch wat soepeler gaat lopen bij V en V.

tweede helft
In deze tweede helft vervangt routinier Tiede Fokkema Teade Sibma, hij zou voor de broodnodige extra impuls qua strijd moeten zorgen. Dat doet hij ook wel, maar hij krijgt de rest niet echt mee. Een strafworp zorgt voor 12-10, maar Anke Rinsma scoort 12-11 vanaf de stip. Vanaf het moment dat het scorebord 14-11 aanwijst volgen er liefst vier strafworpen op rij, drie voor V en V, een voor Pallas en dat is illustratief voor het feit dat het duel pittiger en soms zelfs vinniger wordt. Die strafworpen voor V en V worden benut door Anke Rinsma (2) en Arjen Brander. En dan staat er wel degelijk 15-14 op het bord en lijkt V en V eindelijk de lichte vorm van lethargie van zich af te hebben geschud. Maar die gelijkmaker wil niet vallen, het is integendeel Pallas dat wegloopt naar 16-14. Anke Rinsma zorgt opnieuw voor de aansluiting, maar ook nu laat Pallas het niet verder komen: 17-15. Corrie Betten is even daarvoor Nynke Buis komen vervangen. De laatste keer dat V en V op één doelpunt komt is als Arjen Brander de 17-16 laat aantekenen. In een laatste poging om de bakens te verzetten brengt Peter de Groot Mathilde van der Zee in de ploeg voor Ammarins Schievink. De wedstrijd wordt definitief beslist als met de klok op twee Pallas een strafworp mag nemen: 18-16: game over. En dus lijdt V en V op deze zaterdagavond in november een gevoelige, zeg maar pijnlijke nederlaag uit bij Pallas. De Leeuwarders vieren een feestje, terecht natuurlijk, deze overwinning zal voor hen ‘moai grif’ ook als een heuse bonus voelen en wees eerlijk, dat zijn de mooiste want de meest memorabele. Volgende week is er geen programma en dus kan V en V zich twee weken bezinnen op wat er in dit soort ontmoetingen waarin het niet van een leien dakje gaat moet gebeuren om de wedstrijd te laten kantelen.

Binne Kramer