BURGUM – Er zijn van die dingen in de sport die ik als liefhebber niet begrijp. Een daarvan is het feit dat bij zaalkorfbal de E-pupillen al op een heel veld moeten spelen. En dat er dus twee vakken zijn waarvan er een als het een beetje tegenzit lange periodes inactief is. Mij lijkt de essentie van jeugdsport dat de jongelui zoveel mogelijk in beweging zijn. Het zal wel op hoog niveau zijn beslist neem ik aan, maar ik vrees dat Nico Broekhuyzen zich in z’n graf zou omdraaien als hij het zag.

Dynamiek wezenlijk onderdeel van jeugdsport
Voor het goede begrip, Nico Broekhuyzen was aan het begin van de vorige eeuw de ‘uitvinder’ van het korfbal. En Nic. zoals hij werd genoemd, was niet geheel onverwacht als u wel eens naar korfbal gaat kijken, schoolmeester. Hij bedacht het spelletje dan ook voor zijn leerlingen om ze te leren hoe ze samen moesten spelen, hij zal het ‘moai grif’ ook niet hebben bedoeld als doel, maar als middel. Korfbal is dan ook een ideale schoolsport, het is een sport van collectieven, van ‘iedereen moet kunnen meedoen’. Tegenwoordig is het een topsport, een beetje zelfbenoemd, dat wel, maar het heeft inderdaad een tamelijk hoge vlucht genomen als je nu een wedstrijd in het korfbal Walhalla, de League dus, bekijkt.

niet blij
Nic. zou het moeten hebben kunnen zien, korfbalwedstrijden op League-niveau, hij zou zijn ogen hebben uitgekeken vermoed ik. Maar waar hij niet blij mee zou zijn geweest is het feit dat bijvoorbeeld E-pupillen, de op één na jongste categorie dus, in een immense sporthal spelen op een heel veld. De F-jes spelen overdwars, in één vak dus en dat betekent dat iedereen meedoet. Nu, op dat grote veld dus, bestaat het ‘gevaar’ dat als er één vak domineert en dat gebeurt regelmatig omdat de ploegen vaak niet echt slim zijn ingedeeld, het andere tot inactiviteit gedoemd is. Je ziet dan ook met enige regelmaat twee halve teams staan kijken op een rijtje, kijken naar het andere vak waar het allemaal gebeurt. En dat kan soms wel tien minuten duren, tien minuten omdat er daarna van vak en functie gewisseld wordt.

indruisen
Zoiets druist in tegen mijn gevoel voor jeugdsport. Kinderen van deze leeftijd willen bewegen, willen draven en rennen, willen de bal hebben, willen schieten, willen scoren. Met andere woorden, ze willen sporten en niet staan toe te kijken naar wat anderen doen. Als ze wat ouder zijn kunnen ze daar beter mee omgaan.

E’tjes
Waarom deze bespiegelingen? Omdat ik zaterdagmorgen in sporthal Westermar in Burgum heb zitten kijken naar de wedstrijd tussen de E-teams van V en V uit Garyp en TFS uit Drachtster Compagnie, de Kompenije dus. Twee prachtige ploegen met alle kenmerken van teams van deze leeftijd. Het werd dan ook een wedstrijd die het aanzien wel waard was. Tenminste als je het leuk vind om naar sportende kinderen te kijken. Maar ook op deze zaterdagmorgen in die grote sporthal viel het mij weer op: in mijn optiek is het bij deze jonge kinderen al veel te veel gericht op winnen in plaats van op spelen. Winnaars zijn niet erg, maar waar winnaars zijn, moeten noodgedwongen ook verliezers zijn en dat hoeft voor mij niet zo nodig. Ik denk ook niet dat dat ‘willen/moeten winnen’ zozeer van die kinderen uitgaat, het zijn veeleer de volwassenen langs de lijn en op de tribune die dat belangrijk vinden.

de wedstrijd
Zoals gezegd, de wedstrijd was het aankijken zonder meer waard, de jongelui zetten zich voor honderd procent in en ook hier kon je nu al het verschil tussen de natuurtalenten en de ‘gewone’ sporters in de dop al zien. Natuurtalenten zijn schaars en die moet je als club koesteren, maar nog niet op deze leeftijd. Deze beginners moet je eigenlijk allemaal gelijk behandelen, het grote selecteren komt straks wel. De echte goede sporters selecteren zichzelf, maar sport, korfbal dus ook, is in feite, zie boven, uitgevonden om iedereen te kunnen laten meedoen, talent of niet, fysiek begenadigd of niet. Korfbal is op dit niveau een typische breedtesport en wat at betreft zou je de maatvoering van het speelveld daar op aan moeten passen…

tûker
V en V is niet zozeer beter dan de gasten uit De Kompenije, maar wél tûker. De ploeg uit Garyp heeft een paar kinderen in de ploeg die ‘in fin mear ha as in bears’, ‘smarter than the everage bear’ zou Yogi Bear ze noemen. Prachtig om naar te kijken en dat doe ik dus ook, maar mijn oog wordt toch steeds weer getrokken naar de kinderen die veel meer moeite moeten doen om een bal te vangen of om hem naar iemand met hetzelfde kleur shirt te gooien. En ik zit ook te kijken naar de kinderen die aan de overkant van de middellijn staan te wachten op de bal die maar hoogstzelden in hun richting komt. Sommigen staan het lijdzaam aan te kijken, sommigen vinden het zichtbaar wel best, maar er zijn er ook die zich staan op te vreten, die willen zó, zij het illegaal, meedoen in dat andere vak, daar waar het allemaal gebeurt. V en V komt op voorsprong omdat ze een paar spelers in de ploeg hebben die kunnen schieten, ook al lijken mij de korven wel érg hoog te staan. Maar een kniesoor die daarop let. In de tweede helft worden ze overigens wel degelijk alsnog op de juiste hoogte geplaatst, maar ik heb de indruk dat geen van de spelers daar ook maar iets van merkt. Qua spel kan TFS goed meedoen, maar de gasten hebben wat meer moeite met het scoren en dat betekent dat als het laatste fluitsignaal klinkt er een wat ruim ogende 5-1 eindstand op het scorebord prijkt. Een verdiende zege voor V en V, dat wel, maar persoonlijk had ik geopteerd voor 5-4 of zoiets. Cijfers liegen nooit, nee dat zal wel, maar ze kunnen behoorlijk ‘wreed’ zijn. ‘Geflatteerd’ heet dat in journalistiek jargon, met andere woorden, ze geven niet helemaal de verhoudingen in het veld weer. Dat de TFS-spelers er vannacht niet van zullen slapen geloof ik niet, ze hebben een leuke en goede wedstrijd gespeeld en uiteindelijk is dat toch de essentie van sport op dit niveau.

Binne Kramer